اختلال مصرف الکل
الگوی مشکل آفرین مصرف الکل که به اختلال یا ناراحتی قابل ملاحظة بالینی منجر می شود و با حداقل دو مورد زیر که ظرف مدت ۱۲ ماه روی می دهد، آشکار می شود:
الکل اغلب در مقادیر زیاد یا ظرف مدت طولانی تر از آنچه مورد نظر بوده مصرف می شود. میل مداوم یا تلاش های ناموفق برای کاهش دادن یا کنترل کردن مصرف الکل وجود دارد. وقت زیادی صرف فعالیت های لازم برای به دست آوردن الکل، مصرف الکل، یا بهبود از تأثیرات آن می شود. اشتیاق، یا میل شدید به مصرف الکل وجود دارد. مصرف الکل مکرر به ناتوانی در برآورده کردن تعهدات نقش عمده در محل کار، مدرسه، یا خانه منجر می شود. مصرف مداوم الکل با وجود داشتن مشکلات مکرر اجتماعی یا میان فردی که در اثر تأثیرات الکل ایجاد یا تشدید می شوند. فعالیت های مهم اجتماعی، شغلی، یا تفریحی به علت مصرف الکل رها می شوند یا کاهش می یابند. مصرف مکرر الکل در موقعیت هایی که در آنها از لحاظ جسمانی خطرناک است. مصرف الکل با وجود آگاهی از داشتن مشکل جسمانی یا روان شناختی مداوم یا عود کننده که احتمالاً در اثر الکل ایجاد یا تشدید شده است، ادامه می یابد.
“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“
