اختلال مصرف مواد محرک
الگوی مواد نوع آمفتامین، کوکائین، یا مصرف مواد محرک دیگر که به اختلال یا ناراحتی قابل ملاحظه بالینی منجر می شود:
مادة محرک اغلب در مقادیر بیشتر یا به مدت طولانی تر از آنچه مورد نظر بوده مصرف می شود. میل مداوم یا اقدامات ناموفق برای کاهش دادن یا کنترل کردن مصرف مادة محرک وجود دارد. زمان زیادی صرف فعالیت های لازم برای بدست آوردن مادة محرک، مصرف آن، یا بهبود از تأثیرات آن می شود. اشتیاق، یا میل شدید به مصرف مادة محرک وجود دارد. مصرف مکرر مادة محرک به ناتوانی در برآورده کردن تعهدات نقش عمده در محل کار، مدرسه یا خانه منجر می شود. ادامه مصرف مادة محرک با وجود داشتن مشکلات مداوم یا مکرر اجتماعی یا میان فردی که به وسیلة تأثیرات مادة محرک ایجاد یا تشدید شده اند. فعالیت های مهم اجتماعی، شغلی، یا تفریحی به علت مصرف مادة محرک رها می شوند یا کاهش می یابند. مصرف مکرر مادة محرک در موقعیت هایی که از لحاظ جسمانی خطرناک است. مصرف مادة محرک با وجود آگاهی داشتن مشکل جسمانی یا روان شناختی مداوم یا عود کننده که احتمالاً در اثر مادة محرک ایجاد یا تشدید شده است، ادامه می یابد.
“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“