اختلال موکنی

موکنی مکرر که به بی مویی منجر می شود. اقدامات مکرر برای کاهش دادن یا متوقف کردن موکنی از سوی بیمار انجام می گیرد. موکنی موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظة بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد می شود. موکنی یا بی مویی ناشی از بیماری جسمانی دیگر نیست، (مثل بیماری پوستی). این اختلال موکنی با نشانه های اختلال روانی دیگر (مثل اقداماتی برای بهبود بخشیدن به نقص یا عیب خیالی در ظاهر، در اختلال بدشکلی بدن) بهتر توجیه نمی شود.

“راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (۲۰۱۳)، ویراست پنجم، DSM-5^TM، انجمن روانپزشکی آمریکا، ترجمه یحیی سیدمحمدی، نشر روان(۱۳۹۳).“