نوشته‌ها

اولین الگوی زندگی؛ پدر

&#۱۲۸۳۰۸;اولین الگوی زندگی؛ پدر

&#۱۲۸۱۱۳;زندگی مثبت: سوال‌های پدر از کودک او را مسئولیت‌پذیر می‌کند.

&#۱۲۸۱۰۴;‍👩‍👧زمانی که کودک به دنیا می‌آید از لحظه تولد تا زمانی که از شیر گرفته می‌شود بیشترین ارتباط را با مادر دارد اما از 2 سالگی به بعد نقش پدر پررنگ‌تر می‌شود.

&#۱۲۸۱۱۳;تعاملاتی که کودک با دنیای بیرون ایجاد می‌کند به واسطه پدر و در امتداد نوع تعاملی که با مادر دارد شکل می‌گیرد.

&#۱۲۸۱۱۳;&#۱۲۸۱۱۸;نوع صحبتی که پدر با فرزند خود دارد معمولا با سوال‌های: «چطور، چی، کجا و چرا» همراه می‌شود و این سوال‌ها باعث می‌شود کودک دنبال جواب‌های دقیق‌تری برای پاسخ به سوال‌ها باشد یا مسئولیت‌های بیشتری را برای جواب دادن به سوال‌ها بپرسد.

&#۱۲۸۱۱۳;&#۱۲۸۱۱۸;از همین نحوه جواب دادن به سوال‌های پدر، مهارت مسئولیت‌های اجتماعی در کودکان تقویت می‌شود.

دکتر محمدرضا کاظمی

فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان

اسکیزوفرنیا یا شیزوفرنی یعنی چه؟

 

اسکیزوفرنیا یا شیزوفرنی یعنی چه؟

اسکیزوفرنیا از نظر لغوی به معنی «روان‌‎¬گسیختگی» است و در پزشکی به نوعی از بیماری¬‌های روان اطلاق می¬‌شود. زمان شروع این بیماری معمولاً دوران نوجوانی یا جوانی است ولی در هر سنی ممکن است آغاز شود. با شروع بیماری، طیف گسترده‌¬ای از علایم نمایان می¬‌شود که تبعات آن در تفکر، رفتار و کارکرد فرد تا مدتها باقی می‌¬ماند. این علایم را می¬‌توان در دسته¬‌های زیر قرار داد:

الف- هذیان: فرد دچار باوری کاملاً مستحکم ولی غیر منطقی می¬‌شود. این باور او با فرهنگی که در آن رشد یافته منطبق نیست و با هیچ دلیل و منطقی تغییر نمی¬‌کند. مثال: اعتقاد به این که اطرافیان دسیسه¬‌ای برای از بین بردن او کرده¬‌اند؛ خائن دانستن همسر در عین وفاداری او؛ باور به این که رسالت بزرگی برای هدایت جهانیان بر دوش او گذاشته شده است؛ مطمئن بودن از این که دوربینی برای کنترل رفتار او در اتاقش کار گذاشته¬‌اند؛ معتقد بودن به آن که دیگران هر چه به فکر او خطور می¬‌کند را می¬‌فهمند.

ب- توهم: فرد صدای کسی را به وضوح می¬‌شنود؛ دقیقاً مانند آن که صدای دیگران را با گوش خود و از اطراف می¬‌شنود. در واقع او این صداها را از درون ذهن خود درک نمی¬‌کند و این نوعی خیالبافی نیست؛ به واقع می¬‌شنود. به این حالت «توهم شنوایی یا شنیداری» می¬‌گویند. فردی صدای یکی از دوستانش را اغلب می‌¬شنید که به او توهین یا امر و نهی می¬‌کرد. فرد دیگری معمولاً متوجه صدای پدر و مادرش می¬‌شد که دارند در مورد رفتار او با هم صحبت می¬‌کنند. توهم همچنین می¬‌تواند از نوع «بینایی یا دیداری»، «بویایی»، «لمسی» و «چشایی» باشد.

پ- تکلم نابسامان: برخی از عباراتی که به کار می¬‌برد خارج از موضوع است یا در موارد شدید ممکن است سخنانش کاملاً بی¬‌ربط به نظر برسد.

ت- رفتارهای نابسامان: فرد رفتارهایی بی¬‌هدف از خود نشان می¬‌دهد. مثال: وسایل زندگی را دور می¬‌ریزد؛ خود را به مدتی طولانی در وضعیتی ناراحت قرار می¬‌دهد، مثلاً در گوشه¬‌ای از اتاق در یک حالت خاص می‌¬ایستد و به نقطه‌¬ای خیره می¬‌شود؛ غذایی که باید بخورد را روی زمین پخش می¬‌کند.

ث- علایم منفی: حالت‌هایی مانند گوشه¬‌نشینی، کم¬‌حرفی، بدون ایده و نظر بودن، خیره شدن، و اراده نداشتن اصطلاحاً علایم منفی این بیماری نامیده می¬‌شود.
فرد مبتلا ممکن است برخی از علایم بالا را داشته باشد و البته طی درمان، این علایم کاهش می‌¬یابد یا از بین می‌¬رود. خوشبختانه با وجود داروهایی که اصطلاحاً «آنتی‌سایکوتیک» نامیده می¬‌شود در بسیاری از موارد در صورت همکاری فرد برای درمان مستمر، بهبودی قابل ملاحظه¬‌ای به دست می¬‌آید. روان¬‌درمانی¬‌ها، خانواده‌درمانی و درمان¬‌های توان¬‌بخشی (مانند کاردرمانی) نیز در کنار درمان دارویی کمک¬‌کننده‌¬اند. الکتروشوک (ECT) هم در دوره‌های حاد بیماری ممکن است به کار رود.
هرچند به ویژه در مواردی که فرد تن به درمان نمی‌¬دهد، ممکن است با بیماری شدیدی مواجه شویم، فرد مبتلا به اسکیزوفرنیا پس از درمان گاهی به قدری بهبودی می‌یابد که دیگر تشخیص بیماری برای کسانی که او را پیش از این ندیده‌اند دشوار می-‌شود. مشاهده خلاقیت¬‌هایی که برخی از این افراد در حین بیماری خود یا پس از دوره حاد آن از خود نشان داده¬‌اند نیز جالب توجه است. نمونه¬‌ای از آن را می¬‌توانید در کارهای برایان چارنلی در تصویر این متن ببینید.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

هر گرسنگی‌ای، عصبی نیست!

هر گرسنگی‌ای، عصبی نیست!

بیشتر افراد اسم گرسنگی و پرخوری را «عصبی» می‌گذارند!

&#۱۲۸۲۰۴;مثلا می‌شنویم خیلی‌ها می‌گویند: «وقتی گرسنه می‌شوم، عصبی می‌شوم و نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم و در نهایت پرخوری می‌کنم.» یا «وقتی دچار اضطراب می‌شوم یا به هر دلیلی اعصابم به هم می‌ریزد، پرخوری می‌کنم.» به این ترتیب فرد بدون شناخت از ماهيت گرسنگي، برچسب «پرخوری عصبی» بر خود می‌زند. در صورتی‌که بعضی گرسنگی‌ها ممکن است جنبه فیزیولوژیک داشته باشد و همان نیاز طبیعی بدن باشند و بیماری تلقی نمی‌شوند. گاهی هم گرسنگی فرد صرفا عادتی است، یعنی فرد عادت کرده سر ساعت خاصی خوراکی میل کند تا از لحاظ روانی لذت ببرد یا معده‌اش پر شود و احساس گرسنگی را رفع کند. گاهی هم بدن فرد نیازی به غذا ندارد، از لحاظ روانی یا جسمی هم عادت به غذا خوردن ندارد اما یکباره و خارج از کنترل شروع به غذا خوردن می‌کند. برای اینکه بخواهیم بگوییم فردی دچار پرخوری عصبی یا «بولیمیا نروزا» است، اين وضعيت باید چند مشخصه داشته باشد؛ نباید گرسنگی عادتی و فیزیولوژیک داشته باشد، روی آوردن ناگهانی و بدون کنترل به خوردن باید حداقل 2 بار در هفته اتفاق بیفتد و حداقل تا 3 ماه هم طول بکشد، بنابراین اگر کسی هوسی و گهگاه در خوردن یک غذای خاص افراط کند و دیگر هم این رفتار را تکرار نکند، مسلما اسم مشکلش پرخوری عصبی نیست!

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

فوبی اجتماعی

فوبی اجتماعی

خصوصیت اصلی این اختلال عبارتست از ترس مداوم و غیرمعقول و میل مبرم به اجتناب از موقعیتی که فرد در طی آن احتمالاً در معرض داوری دیگران قرار می گیرد. در این اختلال فرد بیمناک است که مبادا طوری رفتار کند که مورد تحقیر واقع شده یا در مخمصه بیفتد. در صورتی که شخص به ناچار با چنین موقعیت هایی روبرو گردد، قبل از آن اضطراب قابل ملاحظه ای به وی دست می دهد و سعی می کند از ورود به چنین موقعیتی خوددادری کند. این ترس موقعیت هایی مانند صحبت کردن، ملاقات با دیگران، غذاخوردن یا نوشتن در مجامع عمومی را دربرمیگیرد. فرد ممکن است در انتظار یا مواجهه با موقعیت فوبیک دچار حمله ی شدید اضطرابی شود.

در اغلب موارد علائم جسمانی اضطراب مانند گرگرفتگی، لرز، تعریق و تاکیکاردی نیز همراه علائم روانشناختی اضطراب وجود دارد. افسردگی در این بیماران شایع است. با توجه به طبیعت این علائم، مشکلات جدی شغلی و اجتماعی برای فرد ایجاد می شود. شیوع این اختلال در زنان اندکی بیشتر از مردان است. شروع این اختلال معمولاً در ۱۵ تا ۲۰ سالگی است. تلفیق درمان های دارویی و و غیردارویی موثرتر از هر کدام به تنهایی می باشد. رفتار درمانی، روان درمانی حمایتی، خانواده درمانی و هیپنوز در درمان فوبی اجتماعی موثر می باشند.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

ترس

” ترس” احساس ناخوشایندی است که در مواجهه با خطر بیرونی ایجاد می‌شود. ” ترس” باعث اجتناب از موقعیت یا موضوع ترسناک می‌شود.
” ترس”، “اضطراب” نیست. “اضطراب” احساسی مبهم است که معمولا به موقعیت یا موضوع خاص بیرونی ارتباط ندارد ولی “ترس” به موضوع و موقعیت مشخص بیرونی مرتبط است.

” فوبیا” شکلی از “ترس” است که غیر منطقی، شدید و مداوم است و در مواجهه با یک موقعیت یا موضوع خاص مثل حشرات، توفان، بلندی، خون و محیط دربسته ایجاد می‌شود. فرد مبتلا به ” فوبیا” خود می‌داند که ترسش شدید و غیرمنطقی است ولی قادر به جلوگیری از آن نیست. درمان ” ترس” و ” فوبیا” مواجهه با عامل ترس است.

 

 

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

اسباب‌بازی مناسب برای کودکان

اسباب‌بازی مناسب برای کودکان

از بدو تولد تا شش‌ماهگی

– بازى بدنى که حتى در نخستين ماه‌ها آغاز مى‌شود، عمدتاً به رشد و تکامل اعمال حرکتى درشت مانند کنترل اندام‌ها تنه و سر کمک مى‌کند. کودک، در ماه اول و دوم پس از تولد، به فعاليت‌هاى عضلاني، لگد زدن، برگشتن، غلت زدن، تکان دادن دست‌ها و ساير حرکات شناخته‌یٔ بدنى علاقه دارد.
– کودک در يک ماهگى جغجغه را لمس مى‌کند و زود مى‌اندازد.
– کودک در دو و نیم ماهگى مى‌تواند جغجغه را تکان دهد و يکى از سرگرمى‌هاى او بيرون آوردن صداهاى مختلف از حنجره است.
– از حدود ۲ يا ۳ ماهگى بازى اکتشافى که به‌صورت بازى با انگشتان است آغاز مى‌شود.
– کودک از ۱ تا ۴ ماهگى صدا و رنگ را کشف مى‌کند و هنگامى به اسباب‌بازى نگاه خواهد کرد که اسباب‌بازى در معرض ديد او قرار بگيرد. از سه‌ماهگى به بعد علاقهٔ کودک به اسباب‌بازى شديدتر خواهد شد و کودک خواهد کوشيد، با حرکت هر دو دست، اسباب‌بازى را به سوى خود بکشد و با آن تماس يابد. در چنين سني، مى‌توان جسمى حرکت‌کننده را به تختخواب بچه آويخت و تصاوير رنگى در اتاق او قرار داد. اسباب‌بازى يا جغجغه‌اى به آرامى در کنار چشمان کودک حرکت دهيد، به‌طورى‌که چشمان او مسير حرکت اسباب‌بازى را دنبال کند. به کودک اجازه دهيد شیئی (جغجغه، پيمانهٔ پلاستيکى و …) را که در دستان او هست چنگ بزند، به صدا درآورد و آن را تکان دهد. اين کار باعث سرگرمى کودک مى‌شود.
– کودک در چهار و نیم ماهگى هر شىء را که مى‌بيند و در دسترس او قرار دارد، برمى‌دارد، به‌طرف دهان مى‌برد، مى‌مکد، تکان مى‌دهد و پرت مى‌کند. اشياء مختلفى (مانند قطعات و پيمانه‌ها …) در اختيار او قرار دهيد تا آنها را بگيرد. کودک احتمالاً دوست دارد اين اشياء را به دهان ببرد، بنابراين، از تميز بودن و اندازهٔ آنها که امکان بلعيدن آنها وجود نداشته باشد، اطمينان پيدا کند. جغجغه‌اى را پشت سر کودک تکان دهيد تا امکان برگشتن و گرفتن آن را بيابد.
– در پنج‌ماهگى بررسى اسباب‌بازى‌ها با چشم، خيره شدن به دست‌ها و زياد شدن حرکات صدایى باعث تفريح و لذت کودک است.
در پنج‌ماهگي، وقتى که مکعبى در دسترس کودک قرار مى‌گيرد، به آن نگاهى مى‌کند و با خوشحالى آن را مى‌گيرد.
از شش ماهگی

– در ماه ششم خنديدن، پرتاب کردن اسباب‌بازى‌ها و لذت بردن از صداى به زمين خوردن آنها و کشيدن اسباب‌بازى‌ها به طرف خود، اگر به نخ بسته شده باشند، کودک را به وجد مى‌آورد.
۱. کودک در شش‌ماهگي، به مدت پنج الى ده دقيقه مى‌تواند خودش را با اسباب‌بازى‌هاى خود سرگرم کند.
۲. در شش‌ماهگى علاقهٔ فراوانى دارد که به همه چيز دست بزند. مى‌خواهد همه چيز را در دهان بگذارد. اسباب‌بازى‌ها را از طريق نگاه کردن، لمس کردن، به دهان گذاشتن و زمين زدن کشف کند. بنابراين، اجازه دهيد کودک با وسايل معمولى مثل بشقاب، قابلمه، قاشق، روزنامه، پارچه و … خانه بازى کند.
۳. کودک در شش‌ماهگى صورت خود را با کشيدن ملحفه مخفى مى‌کند و سپس آن را کنار مى‌زند.

– در هفت‌ماهگي، دستکارى اشيای محيط زندگي، مچاله کردن کاغذ، بازى با قاشق و فنجان، برداشتن کلاه از سر، پایين کشيدن جوراب‌هاى خود، بازى با آب، اگر در طشت ريخته شود، خنده و دست تکان دادن و فرياد کشيدن در مقابل افراد آشنا و سر را براى مخفى شدن و بازى کردن، گرداندن، از انواع بازى‌هاى اين سن است.
۱. در هفت‌ماهگى کودک مى‌تواند اسباب‌بازى را از يک دست به دست ديگر بدهد؛ اسباب‌بازى را بيندازد و نگاه کند که کجا مى‌افتد؛ اسباب‌بازى را بر روى سطحى که توليد صدا مى‌کند به حرکت درآورد و از ميان اسباب‌بازى‌ها، اسباب‌بازى‌هاى حرکت‌دار و صدادار را ترجيح مى‌دهد. اسباب‌بازى‌هاى هل‌دادنى يا کشيدنى را با يک تکه نخ طورى متصل کنيد که کودک بتواند آن را در طول اتاق، ميز يا تختخواب بکشد.
۲. در هفت‌ماهگى دست خود را زير شير آب مى‌گيرد و از ريزش آب بر روى دست خود خوشش مى‌آيد و لذت فراوان مى‌برد.
۳. بازى تقليدى مانند تقليد از آهنگ صداى مادر و ساير پستانداران در هفت تا هشت‌ماهگى آشکارا مشاهده‌شدنى است. با کودک حرف بزنيد و صداى او را تقليد کنيد؛ به‌ويژه وقتى که به او غذا مى‌دهيد يا لباس او را تعويض مى‌کنيد، دربارهٔ غذا و لباس با او حرف بزنيد؛ مثلاً بگوئيد: ‘حالا دکمه رو مى‌بندم.’ دربارهٔ تصاويرى که او مى‌بيند با او حرف بزنيد، از طرز سخن گفتن بچگانه استفاده نکنيد. هنگام حرف زدن مستقيماً به بچه نگاه و از جملات کامل و درست استفاده کنيد.

 

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

 

اختلال اضطراب جدایی

“اضطراب‌جدایی” نوعی از اضطراب است که در آن کودک در هنگام جدایی از والدین یا مراقبین اصلی خود دچار بی‌قراری و ناراحتی می‌شود. “اضطراب‌جدایی” تا سه سالگی به صورت طبیعی وجود دارد. در یک ماه شروع مدرسه هم ممکن است به صورت طبیعی دیده شود. سن شایع اختلال اضطراب‌جدایی ۶ تا ۸ سالگی است. اضطراب جدایی نباید مانع مدرسه رفتن کودک بشود. کودک مبتلا به اضطراب‌جدایی وقتی در کنار والدین است علامتی ندارد.  علایم در هنگام جدا شدن از مراقبین و یا انتظار جدایی روی می‌دهد.

علائم “اضطراب‌جدایی” بسته به سن کودک متفاوت است:
-بی‌قراری و گریه

– چسبیدن به والدین

-کابوس های با موضوع جدا شدن از والدین

– ترس از هر موضوعی که باعث جداماندن از والدین می‌شود: دزدیده‌شدن، گم‌شدن، مرگ و … .

– ابراز نگرانی در مورد سلامت والدین: ” شما پیر می شید؟”، ” ممکنه مثل پدربزرگ بمیرید؟”، ” اگر مریض بشید چی میشه؟” و سوالاتی از این دست

دیگر علایم اضطراب جدایی:
– علائم جسمی مثل دل‌درد، سردرد، تهوع در هنگام جدا شدن به خصوص صبح‌ها قبل از مدرسه و با شدت بیشتر در روزهای شنبه

– آه کشیدن و یاد گذشته کردن‌های زیاد

– شکایت از این که کسی او را دوست ندارد و یا بین او و خواهر یا برادرش فرق می‌گذارند.

دنبال مادر به هر جا رفتن و ایجاد مزاحمت در کارهای او

-کم شدن خواب و نخوابیدن در اتاق خودش به تنهایی

-کاهش اشتها

کودک دچار اختلال اضطراب‌جدایی را بی‌خبر ترک نکنید. موقع ترک کودک به او بگویید که کجا می‌روید و چه زمانی باز می‌گردید. مثلا: من دارم میرم خرید و تو پیش مادربزرگ با اسباب‌بازی‌هات بازی کن تا من برگردم.

اختلال اضطراب‌جدایی نباید مانع مدرسه رفتن کودک شود. حتی اگر کودک نمی‌تواند سر کلاس بنشیند بهتر است در دفتر مدرسه و یا حیاط مدرسه باشد. در روزهای اول مدرسه در کودکی که تحمل مدرسه ندارد یکی از والدین ساعاتی را در مدرسه بماند و به تدریج ساعات حضورش را کم و قطع کند. غیبت از مدرسه بهبود و درمان را بسیار سخت می‌کند. کودک باید آموزش ببیند که در هنگام جداشدن و اضطراب خود را آرام کند. والدین نباید با هیجان خود اضطراب کودک را دامن بزنند. حفظ آرامش والدین، اضطراب کودک را کم‌تر می‌کند. در صورت شدت و طولانی‌شدن اضطراب‌جدایی درمان دارویی لازم است.

 

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

حمله‌ی پانیک

حمله‌ی پانیک (وحشت یا هول)
حمله‌ی اضطرابی ناگهانی و شدید و معمولا غیر قابل پیش‌بینی

علائم حملات پانیک:

حمله‌ی پانیک شروع ناگهانی دارد
سریع به اوج می‌رسد

-احساس نگرانی شدید
– تپش قلب
– درد قفسه‌ی سینه
– احساس خفگی
-لرزش بدن و اندام‌ها
– احساس خواب رفتگی( گزگز) و مورمور شدن بدن
– گرم و سرد شدن بدن
– احساس مرگ قریب الوقوع
-احساس از دست دادن کنترل
-احساس غیر‌واقعی شدن محیط پیرامون
-احساس تغییر در بدن فرد و مسخ‌شدگی
-سرگیجه و دوار سر
– سیاهی رفتن چشم‌ها

هر فرد دچار حمله‌ی پانیک ممکن است برخی از علایم را در هر حمله تجربه کند.  وقتی حملات غیر‌منتظره به صورت مکرر در یک فرد روی می‌دهد وی دچار ” اختلال پانیک”شده است.

فرد دچار اختلال پانیک همواره از وقوع مجدد حملات می‌ترسد،
همیشه نگران عواقب حمله مثل خفگی، مرگ، آسیب جدی جسمی، سکته‌ی قلبی و مغزی و از دست دادن کنترل خود می‌باشد.
مبتلایان ممکن است از ترس وقوع حمله و شاید خجالت از آن از برخی کارها و مکان‌ها اجتناب کند؛ مثل جاهای شلوغ، بازار، پل‌عابر، میهمانی وهر جای دیگری که ممکن است خروج از آن سخت باشد. حملات پانیک بسیار سخت و هراس‌انگیز و طاقت‌فرسا هستند. حملات پانیک سبب مرگ و خفگی نمی‌شوند. احساس کنترل بر اوضاع و حفظ آرامش به رفع سریع‌تر علائم کمک می‌کند.  حفظ آرامش، کنترل تنفس و آرام‌سازی عضلات اقدامات اولیه در رفع حملات هستند. اگر مبتلا به اختلال پانیک هستید مطمئن باشید که این حملات آسیب جسمی به شما وارد نمی‌کند. عمیق، آهسته و شکمی نفس بکشید. در جای راحت و آرام استراحت کنید و عضلات را شل کنید.  حمله خیلی زود پایان می‌یابد. مراجعه به پزشک برای تشخیص اولیه‌ی دقیق و استفاده از داروهای مناسب که روند بهبود را تسریع می‌کند لازم است. لازم است در درازمدت علت بروز این اختلال و عوامل فشار و استرس ‌های فرد مورد بررسی و درمان قرار گیرد تا جلوی عود بیماری گرفته شود. اختلال پانیک خیلی خوب به درمان‌ها پاسخ می‌دهد. نگران نباشید.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

گذرهراسی و اضطراب اجتماعی

آگورا فوبیا
گذر‌هراسی

گذر‌هراسی یا بازارهراسی ترس از حضور در مکان‌های شلوغ، فروشگاه‌ها و برخی موقعیت‌ها مثل رانندگی و جاهایی است که ممکن است خروج از آن‌ها مشکل باشد. آگورا فوبیا معمولا با حملات اضطرابی (پانیک) همراه است.

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; (&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۶۶;)

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶;,&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;, &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۳۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۱۹۳;ا&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۹۹;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۹۸; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۳۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;. اﻓﺮاﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, اﺯ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ , ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ اﻓﺮاﺩ ﺟﺪﻳﺪ, ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎﻱ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻣﻴﺘﺮﺳﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺮﺳﻬﺎﻳﻲ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺧﻲ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻳﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶;, ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۲۱۶;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴; و &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; و ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۸۸;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;. &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۷۸; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۵۳; ا&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۷;ا &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۹۲;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;, &#۶۵۲۱۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;, &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;. ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ, اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ اﺿﻂﺮاﺏ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ و ﻓﻘﻄ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.
&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۳;, &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۴۴۰۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۸;, &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۳۷;, &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۲;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳;, &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۵۳;, &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۵۷; &#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵;, &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۱۸۸;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;.

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶;

ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; و ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; &#۶۴۳۴۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;ا&#۶۵۱۹۷;, &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۱۹۸; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۷;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۴۵; ,ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۶;&#۶۴۴۰۳; و ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۵; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; , &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۱۹۹; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۳;. و &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;ا&#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۱۸۷;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۳۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶; و …اﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. و ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺪاﻭﻡ, اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺿﻂﺮاﺏ و ﺗﺮﺱ اﺯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻭﺟﻮﺩ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ, ﺗﺎ اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ. اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ اﺯ ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻳﺎ ﻛﻤﺮﻭﻳﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﻮﺩ. اﻓﺮاﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ, ﻳﺎ ﭘﺮﺵ ﻋﻀﻼﺕ و اﺿﻂﺮاﺏ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﻧﻆﺮ ﺑﻮﺩﻥ, ﺭا ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﺎﻫﻲ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﻓﺴﺮﺩﮔﻲ اﺟﺘﻨﺎﺏ اﺯ ﺟﻤﻊ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ, ﻛﻪ ﻋﻼﻣﺖ اﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺑﻮﺩﻩ و ﺑﻪ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻣﺎﻥ اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﻣﺰﻣﻦ ﺷﺪن ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ و اﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻳﺎ ﺩاﻧﺸﮕﺎﻩ و ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺷﻐﻠﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻓﺮﺩ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻼﻳﻢ ﻓﺮﻭﻛﺶ ﻣﻴﻜﻨﺪ, اﻳﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ اﺩاﻣﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻋﻼﻳﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭﻣﺎﻥ اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﻢ ﺩاﺭﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ و ﻫﻢ ﺭﻭاﻥ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ. اﻣﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻳﺎ ﻫﺮﻛﺪاﻡ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ, ﺑﺎ ﻧﻆﺮ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ و ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻮاﺭﺩﻱ ﻛﻪ اﺧﺘﻼﻝ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻱ ﻣﺜﻼ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ, ﻣﻴﺘﻮاﻥ ﺩاﺭﻭﻫﺎﻳﻲ ﻃﺒﻖ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ ﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ اﺯ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ , ﻣﺼﺮﻑ ﻛﺮﺩ.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ ﺟﺒﺮی

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵;, &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۲۲۰; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵;, &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۲۲۰; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶;, و &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۱; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۰; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;. ﻭﺳﻮاﺱ ﻓﻜﺮﻱ, ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ اﺯ ﻓﻜﺮ ﻳﺎ ﺣﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻜﺮاﺭﻱ, ﻣﺰاﺣﻢ و ﺁﺯاﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻓﺮﺩ ﻭاﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﺳﻮاﺱ ﻋﻤﻠﻲ, ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ اﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺗﻜﺮاﺭﻱ و ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ,اﻣﺎ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﺮاﻱ ﻓﺮﺩ, ﻛﻪ ﺑﺮاﻱ ﻛﺎﻫﺶ اﺿﻂﺮاﺏ ﺧﻮﺩ اﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻣﺜﻞ ﺷﺴﺘﺸﻮﻱ ﻣﻜﺮﺭ ﺩﺳﺖ ﻳﺎ ﭼﻚ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻜﺮﺭ ﻗﻔﻠﻬﺎ.
و ا&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۴۶; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;, ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۰۶; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۰۰;ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۰۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۴;. ﺩﺭ اﻛﺜﺮ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎﻥ,ﺷﺮﻭﻉ اﺧﺘﻼﻝ, ﻗﺒﻞ اﺯ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. و ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﻲ ﻳﺎ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﻫﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﮔﺮﺩﺩ. ﻋﻼﻳﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ ﻧﻴﻤﻲ اﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ و ﺑﻌﺪ اﺯ ﻳﻚ ﻭاﻗﻌﻪ ﭘﺮ اﺳﺘﺮﺱ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ ﻳﺎ ﻣﺮﮒ ﻳﻜﻲ اﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ, ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۹۸;ی

&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵; و &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۱۹۷;&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۷۵;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳; :
* &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۴۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۶۶;: &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۴۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۷; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴;. &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۶۷;, &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۸۱; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;.
* &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۶۶; : &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۳;ا ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۳۷; &#۶۵۱۹۷;ا &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۰۵; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;. و &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱;, &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۳۷; &#۶۵۱۹۷;ا &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۰۵; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸;.

* ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۰۰;ا&#۶۵۱۸۷;&#۶۵۲۵۰; : &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۷;ا ,&#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۱۲;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۴۲; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۰۵; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۷; و &#۶۵۱۹۹;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴;, &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۱۲;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;ا&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰;ي ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۴;, &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۹۵;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۰۶; &#۶۵۲۶۱;ا&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;.
* &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۵۳; : &#۶۵۲۴۷;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۵۳; و &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۷۴; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۴۳۸۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۱۹۹;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;.&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۳۳; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۴۲; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۳۱;&#۶۵۱۹۶;ا &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۱۸۵; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;.

&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۰; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۴; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴; . اﻏﻠﺐ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻣﺒﺘﻼ, ﻣﻴﻜﻮﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻼﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺭا اﺯ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ.  و ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺧﻴﺮ, ﺑﻪ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ. اﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭﻣﺎﻧﻬﺎﻱ ﺩاﺭﻭﻳﻲ و ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺑﺮاﻱ اﻳﻦ اﺧﺘﻼﻝ ﺭاﻳﺞ ﺷﺪﻩ و ﺩﺭ ﻣﻂﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ,ﺑﺎ ﺩاﺭﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ, ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ , ﻳﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ اﻳﻦ ﺩﻭ, اﺯ ﻋﻼﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ – ﺟﺒﺮﻱ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮ و ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ ﺟﺒﺮﻱ, اﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻭﺳﻮاﺳﻬﺎ اﻛﺮاﻩ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. و ﺩﺭ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺼﺮﻑ ﺩاﺭﻭ و ﻫﺮ اﻗﺪاﻡ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ  ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﺪ.ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ اﺯ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ و اﻣﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ  ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺑﺮﺭﺳﻲ و ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮔﺮﺩﺩ. و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ اﺯ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ ﺧﻮﺩﺩاﺭﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﻳﺎ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭا ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺭﻫﺎ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻣﺎﻥ اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ ﺟﺒﺮﻱ, ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺩﭼﺎﺭ اﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺮﺩﺩ. و ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻭﻱ اﺯ ﻧﻆﺮ ﺷﻐﻠﻲ , ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ, و ﺭﻭاﺑﻄ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺟﺪﻱ ﺷﻮﺩ.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان