باورهای غلط و رایج
باورهای غلط و رایج
هرکس به مشاوره، روانشناس یا روانپزشک مراجعه کند، دیوانه است.
خیر. اول اینکه چنین اصطلاحی غلط و اطلاق آن به هر فردی غیراخلاقی است. دوم آنکه بیماری های روانپزشکی یا اعصاب و روان طیفی از اختلالات خفیف تا شدید هستند. اکثر افراد (یک نفر از هر ۴ نفر) نوعی اختلال خفیف تر مانند اضطراب، افسردگی یا وسواس دارند و فقط عده معدودی اختلالات شدیدتر مانند اسکیزوفرنی یا دوقطبی دارند و سوم آنکه ممکن است افراد سالم هم برای پیشگیری از ابتلا یا مشاوره برای مسایل مختلف زندگی عادی خود، مانند مسایل زناشویی یا خانوادگی یا تربیت فرزندان از روانشناس، مشاور و یا روانپزشک کمک بگیرند.
بیمار مبتلا به اختلالات روانپزشکی خطرناک است.
خیر. اکثر اختلالات روانپزشکی (اعصاب و روان) خفیف هستند. حتی در موارد شدید نیز نشان داده شده است که میزان پرخاشگری های خطرناک در افراد ظاهرا سالم جامعه از بیماران اعصاب و روان بیشتر است. در ضمن پرخاشگری های ناشی از اختلالات روانپزشکی با درمان های مختلف قابل کنترل هستند.
همه داروهای روانپزشکی اعتیادآور است.
خیر. عموم داروها (مانند داروهای ضدافسردگی و اضطراب از جمله فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام و مانند آنها) اصلا وابستگی و اعتیاد نمی آورند. بیماران به این داروها احتیاج دارند و نه اعتیاد، همانطوری که بیمار دچار فشار خون بالا به داروهای آن نیاز دارد. البته برخی از داروها مانند لورازپام و دیازپام و آلپرازولام در صورت مصرف طولانی مدت بخصوص زمانی که تحت نظر پزشک مصرف نمی شوند، خطر وابستگی دارند.
مشاوران و روانشناسان فقط نصیحت می کنند.
خیر. مشاوره و روان درمانی یک کار تخصصی و حرفه ای است. هر چند ممکن است در بخشی از مشاوره یا درمان خود توصیه هایی هم بکنند. ولی آنان از شیوه های روزآمد و تخصصی برای اصلاح باورهای ناکارآمد، تغییر رفتارهای نامناسب، بهبود حالت های هیجانی و خلقی و ارتباط موثر با دیگران استفاده می کنند.
همه داروهای روانپزشکی فرد را چاق و خواب آلود می کنند.
خیر. هر چند عوارض برخی از داروها چاقی و خواب آلودگی است، ولی حتی اگر همین داروها را به میزان مناسب و درست تجویز شوند این عوارض را نخواهند داشت و یا با گذشت زمان این عوارض کاهش خواهند یافت. درضمن اگر فرد افزایش وزن یا پرخوابی داشته باشد ممکن است پزشک برای بیمار داروهایی را استفاده نماید که این عوارض را ندارند. از سوی دیگر این عوارض برای بیمارانی که کاهش اشتها و کم خوابی دارند نه تنها مضر نیستند بلکه مفید می باشند. در صورتی که در مورد وزن و خواب خود حساسیت خاصی دارید حتما با پزشک خود در میان بگذارید.
اگر به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم حتما مرا بستری خواهد کرد.
خیر. اکثریت قریب به اتفاق بیماران نیاز به بستری ندارند. بستری تنها زمانی لازم می شود که درمان سرپایی موثر نباشد یا ممکن نباشد.
بیماران روانپزشکی یا اعصاب و روان هیچ وقت خوب نمی شوند.
خیر. در اکثر موارد بیماران پس از یک دوره درمان بهبودی حاصل می کنند. میزان بهبودی بیمارهای اعصاب و روان از خیلی بیمارهای دیگر بیشتر است. البته برخی بیماری ها ماهیت عودکننده دارند (مانند انواعی از افسردگی و بیماری دوقطبی) و ممکن است پس از یک دوره بهبود به دنبال مثلا یک عامل استرس زا بیماری عود کند و به همین دلیل داروهایی و درمان هایی برای پیشگیری از عود استفاده می شود.
افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی یا اعصاب و روان هیچ وقت نمی توانند ازدواج کنند یا زندگی عادی داشته باشند.
خیر. ابدا خیر. این یک باور غلطی است که متاسفانه هنوز رواج دارد، هرچند بسیار کمتر از قبل. افراد مبتلا ممکن است در زمان عود شدید بیماری شرایط ازدواج را نداشته باشند درست مانند کسی که دچار حمله قلبی شده است ولی پس از بهبودی می تواند درباره ازدواج و یا عدم ازدواج تصمیم بگیرد.
راه بهبودی بیماری های اعصاب و روان ازدواج است.
خیر. این یک باور غلط است که در فرهنگ ما رواج دارد. ازدواج برای هر فردی می تواند اثرات مثبت یا منفی بگذارد ولی راه درمان بیمارهای اعصاب و روان ازدواج نیست. همین طور که عامل درمان بیماری های قلب، فشارخون و چربی بالا و مانند آنها ازدواج نیست.
داشتن بیماری اعصاب و روان نشاندهنده ضعف، بی ارادگی یا ایمان ضعیف است.
کاملا خیر. بیماری اعصاب و روان بک بیماری است که ناشی از تغییراتی در عملکرد مغز است و نه بی ارادگی یا بی ایمانی. افراد بسیار با اراده یا مومن هم ممکن است در زمان هایی دچار بیماری هایی مانند افسردگی شوند که با درمان مناسب بهبود می یابند.
اختلال‌های روانپزشکی شایع نیستند و فقط افرادی خاص ممکن است دچارشان شوند.
در تمام دنیا، اختلال‌های روانپزشکی شایع‌تر از آن هستند که بسیاری از مردم تصور می‌کنند. بر اساس آخرین پیمایش ملی انجام‌شده در ایران، در هر سال ۲۳/۶ درصد از افراد جامعه (تقریبا یک نفر از هر ۴ نفر) حداقل یک اختلال روانپزشکی را تجربه می‌کنند.
اختلال‌های روانپزشکی می‌توانند هر فردی را در هر سن و جنس و نژاد و طبقه‌ی اقتصادی-اجتماعی و مذهب مبتلا کنند. اگر اختلال‌های روانپزشکی درمان نشوند، علاوه بر ایجاد ناراحتی برای خود فرد، می‌توانند باعث افت عملکرد و مشکلاتی در حوزه‌های فردی، بین‌فردی، خانوادگی، اجتماعی، شغلی، و تحصیلی فرد مبتلا شوند. با مراجعه به روان‌پزشکان می‌توان اختلال‌های روانپزشکی را تشخیص داد و با کمک گرفتن از روش‌های دارویی و غیردارویی، توسط روان‌پزشکان و سایر متخصصان سلامت روان، آنها را درمان کرد.