شما وقتی در کار خود با مشکلی مواجه می شوید ، یا قبل از امتحان دادن یا گرفتن یک تصمیم مهم، احساس اضطراب می کنید. اما اختلالات اضطرابی چیزی بیش از ترس یا نگرانی موقت است. برای یک فرد مبتلا به اختلالات اضطرابی اضطراب از بین نمی رود و در طول زمان می تواند بدتر شود. اضطراب می تواند فعالیت های روزمره مثل  عملکرد شغلی، تکالیف مدرسه، و روابط بین فردی را مختل کند.

اختلالات اضطرابی چند نوع هستند، از جمله: اختلال اضطراب فراگیر، اختلال هراس و اختلال اضطراب اجتماعی.

علایم و نشانه ها در اختلال اضطراب فراگیر

افراد با اختلال اضطراب فراگیر برای ماه ها اضطراب و نگرانی بیش از حد را تجربه می کنند و با علایم مرتبط با اضطراب مواجه می شوند.

به سادگی احساس خستگی می کنند.

به سختی بر موضوعی تمرکز می کنند یا می توانند ذهن خود را خالی کنند.

دچار تحریک پذیری، تنش عضلانی، دشواری در کنترل کردن نگرانی و مشکلات خواب هستند.

اختلال هراس

افرادی که مبتلا به اختلال هراس هستند حملات ناخواسته و غیرمنظره ای دارند که شامل دوره های نگرانی و ترس شدید بوده و گاه ممکن است شامل تپش قلب، یا ضربا ن قلب شدید، لرزش، تعریق، تنگی نفس، یا خفگی و احساس وقوع اتفاقی ناگوار باشد.

علایم اختلال هراس عبارتند از:

حملات ناگهانی و مکرر ترس شدید، و احساس عدم کنترل در طول حملات وحشت

نگرانی شدید در مورد زمانی که حملات بعدی رخ خواهد داد

ترس و اجتناب از مکان هایی که در گذشته حملات هراس در آنجا اتفاق افتاده است.

اختلال اضطراب اجتماعی

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ترس مشخصی از موقعیت های اجتماعی وکاری دارند؛ که در آن موقعیت ها دچار احساس خجالت و ترس از قضاوت شدن، ترد شدن، و مجازات شدن توسط دیگران هستند.

علایم اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

در حضور دیگران احساس اضطراب می کنند و صحبت کردن با دیگران برای آنان دشوار است.

بسیار خجالتی هستند و در مورد احساس حقارت کردن و احساس خجالت و ترس از قضاوت شدن، ترد شدن، و مجازات شدن توسط دیگران بسیار نگرانند.

از قضاوت شدن توسط دیگران واهمه دارند.

برای روزها و هفته ها قبل از وقوع رویدادی که افراد دیگری در آنجا حضور خواهند داشت نگرانند

از مکان هایی که افراد دیگری در آنجا حضور دارند دوری میجویند

ارتباط با دیگران و حفظ رابطه برای آنان دشوار است

در حضور افراد دیگر ممکن است عرق کنند یا بلرزند و یا دچار احساس تهوع و یا معده درد شوند

عوامل خطر در بروز اختلالات اضطرابی

محققان دریافته اند که عوامل ژنتیکی و محیطی اغلب در تعامل با یکدیگر، عوامل خطر برای بروز اختلالات اضطرابی هستند.

عوامل خاص در بروز این اختلالات عبارتند از:

خجالت یا منع رفتاری در دوران کودکی

زن بودن

داشتن مشکلات اقتصادی

مطلقه یا بیوه بودن

قرارگرفتن در معرض حوادث استرس زای زندگی در کودکی یا بزرگسالی

وجود اختلالات اضطرابی در خویشاوندان نزدیک

سابقه اختلالات روانی در والدین

افزایش سطح کورتیزول دربزاق در بعد از ظهر

درمان اختلالات اضطرابی

اختلالات اضطرابی به طور کلی به وسیله روان درمانی، دارو درمانی و یا هر دو درمان می شوند.

منبع: NIMH