اختلال بیشفعالی کمبود توجه(ADHD) و اختلال طیف اتیسم(ASD)
اختلال طیف اتیسم یاASD شامل آنچه قبلاً به آن اختلال اوتیسم ،سندروم آسپرگر،اختلال فراگیر رشد نامعین، گفته می شد. همه اینها بر مهارتهای اجتماعی و عاطفی و ارتباطات غیر کلامی فرد تأثیر می گذارند.
ASDشباهت های زیادی با ADHD دارد.، اما همچنین تفاوتهایی نیز بین این دو وجود دارد.
آیا می توان فرد مبتلا به ADHD و ASDرا تشخیص داد؟
بيش از نيمي از كساني كه بهASD مبتلا شده اند. علائم ADHD را نيز دارند.
در حقیقت، ASD شایعترین همبودی باADHD است.
بیش از یک چهارم کودکان مبتلا بهADHD علائم ASD را به صورت خفیف دارند.که ممکن است شامل مشکل در مهارت های اجتماعی یا مثلاً نسبت به بافت لباس بسیار حساس باشند.
چراADHD و ASD به دفعات با هم به صورت همزمان وجود دارند؟
آیا شباهت هایی بین آنها وجود دارد؟
هر دوADHD و ASD جزو اختلالات عصبی رشدی هستند.(رشد مغزی به نوعی تحت تأثیر قرار گرفته است)این بدان معناست که هر دو شرایط / اختلالات بر سیستم عصبی مرکزی که مسئولیت حرکت ، زبان ، حافظه و مهارتهای اجتماعی و تمرکز را بر عهده دارد، تأثیر می گذارد.
تعدادی از تحقیقات علمی نشان داده اند که این دو اختلال اغلب به صورت کاموربید وجود دارند ، اما محققان هنوز نمی دانند که چرا اینگونه است؟
درADHD یاASD ، رشد مغز به نوعی تحت تأثیر قرار گرفته است.
مهمتر از همه ، شامل عملکرد اجرایی مغز ، مسئولیت تصمیم گیری ، کنترل تکانه، مدیریت زمان ، تمرکز و مهارت های سازماندهی است.برای بسیاری از کودکان ،مهارتهای اجتماعی نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. هر دوADHD و ASD در پسران شایع تر است. اگرچه هم بزرگسالان می توانند،به صورت همزمان دارایADHD و ASD باشند ، اما ترکیب آن به اندازه کودکان رایج نیست.
در حالی کهASD یک اختلال مادام العمر محسوب می شود، مطالعات طولانی مدت نشان داده اند که در یک سوم تا دو سوم موارد، علائم كودكان مبتلا به ADHD، در بزرگسالی ادامه دارد.
تفاوت بینADHD و ASD چیست؟
در ابتدا بسیاری از کودکان بهADHD مبتلا می شوند،زمان شروع آنها از مهد کودک یا پیش دبستانی است، زیرا رفتار آنها با رفتار همکلاسی هایشان تضاد دارد.
ADHDباعث می شود کودکان همیشه بیقرار باشند، به صورت تکانشی عمل کنند یا در توجه کردن مشکل داشته باشند. برخی از کودکان مبتلا بهADHD علائم متفاوتی دارند، به عنوان مثال ، تمام توجه آنها روی یک اسباب بازی متمرکزاست و نمی خواهند با هیچ چیز دیگری بازی کنند.قبل از رسیدن به دومین سالگرد تولد علائم ،ASD برای برخی از کودکان مبتلا به قابل توجه است. برای دیگرکودکان ممکن است نشانه های ASDتا زمانی که به سن مدرسه رفتن نرسیده اند و رفتارهای اجتماعی آنان کاملاً متفاوت از همکلاسی هایشان نشده به شکل واضح مشخص نباشد. کودکان مبتلا به ASDاغلب از تماس چشمی اجتناب می کنند و به نظرنمی رسد علاقه مند به بازی یا مشغول شدن با دیگران باشند. توانایی آنها در صحبت کردن ممکن است به آهستگی رشد کند یا اصلاً رشد نیابد. آنها ممکن است شیفته یکنواختی در بافت مواد غذایی و یا تکرار کردن حرکات، به خصوص با دست و انگشتان خود باشند.
رفتارهای خاص درADHD وASD
اغلب کودکان مبتلا بهADHD در تمرکز بر روی یک فعالیت یا کار مشکل دارند. هنگامی که آنها به فعالیت های روزانه خود مشغول هستند، ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود. برای کودکان مبتلا بهADHD چالش برانگیز است که قبل از پریدن به کار دیگری، یک کار را به شکل کامل انجام دهند. آنها اغلب از نظر فیزیکی قادر به نشستن نیستند. اما برخی از کودکان مبتلا بهADHD ممکن است خیلی علاقه مند به یک موضوع یا فعالیت باشند که روی آن ثابت می مانند، یاروی آن بیش از حد تمرکز می کنند. اگرچه تمرکز روی یک چیز می تواند مثبت باشد ، ممکن است به معنای این باشد که وقتی از آنها خواسته می شود توجه خود را به فعالیت های دیگر جلب کنند دچار مشکل می شوند.
کودکان مبتلا بهASD به احتمال زیاد بیش از حد متمرکز می شوند و قادر به انتقال توجه خود به کار بعدی نیستند. آنها غالباً در مورد امور روزمره خود انعطاف ناپذیر هستند. ودارای تاب آوری پایین برای تغییرمی باشند.
این ممکن است به معنای طی کردن مسیریکسان و هر روز خوردن غذای مشابه باشد. بسیاری از آنها بسیار حساس یا بدون حساسیت به نور ، سر و صدا ، لمس، درد، بو یا مزه هستند یا علاقه شدید به آنها دارند.
آنها ممکن است اولویتهای غذایی را بر اساس رنگ یا بافت تنظیم کرده باشند، و ممکن است. حرکاتی مانند بال بال زدن مکرر دست ها را انجام دهند.
تمرکز شدید در آنها یعنی افراد دارایASD اغلب قادرند جزییات وقایع را برای مدت زمان طولانی بخاطر بسپارند و ممکن است، به ویژه در ریاضیات، علوم هنر و موسیقی بسیار خوب باشند.
مروری بر درمان
بهترین ارایه دهنده درمان ارائه شده برای فردی که به هر دو اختلال ADHD و ASD مبتلا شده است ، روانپزشکی است که تجربه درمان هر دو بیماری را دارد.
درمان ADHD معمولاً شامل دارو است. از طرف دیگر ، چون گزینه های دارویی برای ASD هنوز محدود است، کودکان مبتلا بهASD ممکن است به گزینه های غیر دارویی بهتر پاسخ دهند.
این گزینه ها ممکن است شامل رفتار درمانی باشد،برای مدیریت علائم و مهارت آموزی برای زندگی روزمره فرد، برای کودک مبتلا به ASD ، توجه به رژیم غذایی ضروری است، زیرا محدودیت غذایی مبتنی بر حس می تواند منجر به ایجاد شکاف در تغذیه شود.برای فردی که مبتلا به ADHD است ، داروهای محرک می توانند باعث از بین رفتن اشتها شوند.در حالی که علائمADHD معمولاً به میزان معمول داروی تجویز شده خوب پاسخ می دهند.
علائمASD احتمالاً چنین نیستند. علائم ASD که غالباً با ADHD همپوشانی دارند ، از جمله بیش فعالی، تکانشگری و کم توجهی ممکن است،به داروهای مورد استفاده در درمان ADHD پاسخ دهند.
در حال حاضر داروهای درمان کننده ASD در حال توسعه هستند، و تحریک پذیری، پرخاشگری، و خودآزاری که به ASD مربوط می شود ،معمولاً به داروهای ضد روانپریشی پاسخ می دهند.
داروها اغلب بخشی از برنامه درمانی برای کودکان مبتلا بهADHD هستند زیرا به کاهش برخی از علایم مهم ازجمله بیش فعالی وتکانشگری کمک می کنند.
