فوبی اجتماعی
فوبی اجتماعی
خصوصیت اصلی این اختلال عبارتست از ترس مداوم و غیرمعقول و میل مبرم به اجتناب از موقعیتی که فرد در طی آن احتمالاً در معرض داوری دیگران قرار می گیرد. در این اختلال فرد بیمناک است که مبادا طوری رفتار کند که مورد تحقیر واقع شده یا در مخمصه بیفتد. در صورتی که شخص به ناچار با چنین موقعیت هایی روبرو گردد، قبل از آن اضطراب قابل ملاحظه ای به وی دست می دهد و سعی می کند از ورود به چنین موقعیتی خوددادری کند. این ترس موقعیت هایی مانند صحبت کردن، ملاقات با دیگران، غذاخوردن یا نوشتن در مجامع عمومی را دربرمیگیرد. فرد ممکن است در انتظار یا مواجهه با موقعیت فوبیک دچار حمله ی شدید اضطرابی شود.
در اغلب موارد علائم جسمانی اضطراب مانند گرگرفتگی، لرز، تعریق و تاکیکاردی نیز همراه علائم روانشناختی اضطراب وجود دارد. افسردگی در این بیماران شایع است. با توجه به طبیعت این علائم، مشکلات جدی شغلی و اجتماعی برای فرد ایجاد می شود. شیوع این اختلال در زنان اندکی بیشتر از مردان است. شروع این اختلال معمولاً در ۱۵ تا ۲۰ سالگی است. تلفیق درمان های دارویی و و غیردارویی موثرتر از هر کدام به تنهایی می باشد. رفتار درمانی، روان درمانی حمایتی، خانواده درمانی و هیپنوز در درمان فوبی اجتماعی موثر می باشند.
دکتر محمدرضا کاظمي
فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان
