ده راهکار برای کنترل کردن خشم

/در ,

آیا هنگامی که کسی قوانین را رعایت نمی کند، شما عصبانی می شوید و با خشم با او صحبت می کنید؟ آیا هنگامی که کودکتان به شما گوش نمی کند فشارخونتان بالا می رود؟

خشم یک هیجان طبیعی و حتی سالم است.اما مهم این است که برای مقابله با آن از یک راه حل مثبت استفاده کنیم. خشم کنترل نشده می تواند بر سلامت و روابط شما بادیگران اثر گذار باشد. برای کنترل کردن خشم خود آماده اید؟

با در نظر گرفتن این ده راهکار برای مدیریت خشم شروع کنید:

۱.قبل از صحبت کردن فکر کنید

در لحظه گفتن چیزی که شما بعدا از آن پشیمان شوید آسان است. چند لحظه قبل از اینکه چیزی بگویید افکار خود را جمع و جور کنید. و به دیگران هم اجازه دهید که برای انجام همان کار درآن موقعیت در گیر شوند.

 

۲.درهنگام آرامش خشم خود را بیان کنید

به محض اینکه می توانید به وضوح فکر کنید، نامیدی های خود را بیان کنید ولی نه به روش غیر متعارف. نگرانی ها و نیاز های خود را به وضوح و مستقیما،  بدون آسیب رساندن به دیگران و یا تلاش برای کنترل آنها، کنترل کنید.

 

۳.کمی ورزش کنید

فعالیت فیزیکی می تواند به کاهش استرس منجر شود. استرس می تواند منجر به خشم شما شود. اگر شما احساس می کنید که خشم شما تشدید می شود. به پیاده روی با سرعت بروید و یا بدوید. و یا زمان خود را صرف دیگر فعالیت های فیزیکی لذت بخش کنید.

 

۴.یک وقفه ایجاد کنید

زنگ تفریح فقط برای کودکان نیست، در طول اوقاتی از روز که  ریسک پر استرس بودن دارید استراحت های کوتاه به خود بدهید  .چند لحظه استراحت ممکن است به شما کمک کند احساس راحتی بیشتری برای جلوگیری از تحریک و یا عصبانی شدن داشته باشید.

 

۵.شناسایی راه حل های ممکن

به جای تمرکز بر روی آنچه که شما راعصبی می کند، به حل و فصل مسئله دست بزنید. آیا اتاق کثیف کودک شما را دیوانه می کند؟ در را ببندید. آیا شریک شما هر شب برای شام دیر می کند؟ بعد از ظهرها برای غذا برنامه ریزی کنید یا موافقت کنید که چند بار در هفته با یکدیگر غذا بخورید. به خودتان یادآوری کنید که خشم هیچ چیزی را برطرف نمی کند و تنها می تواند آن را بدتر کند.

 

۶.با اظهارات “من”

برای جلوگیری از انتقاد و یا سرزنش کردن – که فقط ممکن است تنش را افزایش دهد – از اظهارات خود برای توصیف مشکل استفاده کنید. به یکدیگر احترام بگذارید و خاص باشید به عنوان مثال، ” به جای  گفتن اینکه”شما هیچ گاه در انجام کارهای خانه کمک نمی کنید”بگویید: “من ناراحت شدم که شما بدون اینکه برای شستن ظروف کمک کنید میز را ترک کردید.

 

۷.کینه جو نباشید

بخشش یک ابزار قدرتمند است. اگر اجازه دهید خشم و دیگر احساسات منفی، احساسات مثبت را از بین ببرد، ممکن است خودتان را در تلخی یا حس بی عدالتی غرق کنید. اما اگر بتوانید فردی که شما را خشمگین کرده است ببخشید، ممکن است هر دو از این وضعیت یاد بگیرید واین باعث تقویت رابطه شما می شود.

 

۸.استفاده از شوخ طبعی برای رهایی از تنش

سخت گرفتن ممکن است به افزایش تنش کمک کند، ازشوخ طبعی استفاده کنید تا به شمابرای مواجه شدن با آنچه که شما را عصبی می کند کمک کند و احتمالاهرگونه انتظارات غیر واقعی برای چگونگی انجام کارهایتان باید از بین برود. از طعنه زدن اجتناب کنید – این می تواند احساساتتان راجریحه دار کرده و همه چیز را بدتر کند.

 

۹.مهارت های ریلکسیشن را تمرین کنید

هنگامی که آتش خشمتان برافروخته می شود، مهارت های ریلکسیشن را بکار ببرید.تمرینات تنفس عمیق را انجام دهید. یک صحنه آرامش بخش را تصور کنید، یا یک کلمه یا عبارت آرام بخش مانند «سخت نگیر» را تکرار کنید. شما همچنین می توانید  به موسیقی گوش دهید، در یک مجله بنویسید یا چند تا ازتمرینات یوگا را انجام دهید. هر آنچه که می تواند موجب  ترغیب شدن شما به انجام ریلکسیشن باشد.

 

۱۰.بدانید چه زمانی درجستجوی کمک هستید.

یادگیری کنترل کردن خشم برای همه یک چالش است. اگر به نظر می رسد خشم شما از کنترلتان خارج است، برای حل کردن مشکلات به وجود آورنده خشم تلاش کنید، در غیر اینصورت این باعث می شود که شما کارهایی را انجام دهید که موجب تاسف یا آسیب رساندن به اطرافیانتان شود

ادامه مطلب

ناخن جویدن در کودکان و راههای متوقف کردن آن

/در ,

 

جویدن ناخن اغلب یک عادت بی ضرر است که اکثر کودکان همانطور که بزرگتر می شوند به طور طبیعی آن را انجام می دهند.اکثر آنان با گذشت زمان این عادت را ترک می کنند، اما برخی از آنان تا نوجوانی و بزرگسالی آن را ادامه می دهند. برآوردها نشان می دهند که نزدیک به ۵۰ درصد از کودکان بین سنین ۱۸-۱۰ سال ناخن های خود را می جوند. اگر چه این یک عادت آزار دهنده است. به والدین کمک می کند تا علل زمینه ای آن را کشف کنند و برای درمان آن اقدام کنند.

کودکان ناخن های خود را به علل مختلفی از جمله اضطراب، استرس ، خستگی و احساس آسایش کردن می جوند.

در اینجا برخی از رایجترین دلایل ناخن جویدن کودکان را میبینیم:

نوزادان و کودکان نوپا انگشت شصت خورا به عنوان یک عمل خود آرامبخش میومکند. چیزی که بطور طبیعی باید انجام شود. زمانی که آنها دارند بازی می کنند یا با خود تنها هستند. این باعث می شودکه آنها احساس آسایش کنند. جویدن ناخن یک شکل اصلاح شده از مکیدن انگشت شصت است. که با رشد کودکان ادامه پیدا می کند. از این رو کودکان و نوجوانان ناخن های خود را می جوند و احساس آرامش می کنند.

خستگی

کودکان هنگامی مشغول ناخن جویدن می شوند که خسته هستند. یا کاری یکنواخت را انجام می دهند. و همچنین زمانی که آنها مشغول نیستند و دستانشان آزاد است. در آنها دیده می شود، مثلا در حین تماشای تلویزیون یا حضور در کلاس.

برای تسکین اضطراب و استرس

شرایط موجود در خانه یا مدرسه  که می تواند موجب استرس یا اضطراب شود، باعث می شود که کودک ناخن خود را بجود. بسیاری از موقعیت های استرس زا وجود دارند که می توانند موجب اضطراب شوند، مانند:

درگیری با اعضای خانواده یا والدین

از دست دادن یکی از اعضای خانواده یا بستگان نزدیک

طلاق

نقل مکان به یک شهر یا خانه جدید

رفتن به یک مدرسه جدید

مورد سواستفاده قرار گرفتن توسط بچه های دیگر

تنبیه

تحت فشار قرار گرفتن برای خوب عمل کردن درخانه یا در مدرسه

 

تقلید عادت های دیگران

کودکان به سرعت رفتار را تقلید  می کنند. ناخن جویدن یکی از رفتارهایی است که معمول است. و وقتی که خواهر یا برادر یا یکی از اعضای خانواده آن را انجام می دهد کودک از او تقلید می کند.

 

ژنتیک

این شانس وجود دارد که شما عادت هایتان را از طریق ژن هایتان به فرزندانتان منتقل کنید. اگر شما در کودکی ناخن خود را می جویدید، فرزندان شما نیز شانس آن راخواهند داشت.

 

چگونه ناخن جویدن در یک کودک را متوقف کنیم؟

در اینجا برخی از درمانهای خانگی مؤثر برای ناخن جویدن کودکان وجود دارد.

تسکین اضطراب

اگر متوجه شدید که فرزندتا ن اغلب هنگامی که درمورد موضوعی استرس یا اضطراب دارد مانند تغییر دادن مدرسه، رفتن به جای جدید، یا درگیری در خانواده ناخن های خود را میجود، برای صحبت کردن با او وقت بگذارید.

زمانی مناسب برای صحبت کردن با او  را، پیدا کنید و با او ارتباط برقرار کنید تا درباره چیزهایی که ممکن است درمورد آن نگران باشد صحبت کنید.

اصلاح ناخن ها به صورت منظم

کوتاه کردن ناخنها یک راه خوب برای کاهش میل به جویدن آنها است. دختران می توانند مرتب کردن ناخن های خود را در یک آرایشگاه انجام دهند، بنابراین توجه و علاقه به مرتب بودن ناخن ها می تواند کودک را از دوباره جویدن آنها حفظ کند.

پیشنهاد یک جایگزین

جایگزین دیگری را برای آزاد کردن استرس یا بیقراری آنها بگذارید. توپ استرس یک راه عالی برای آزاد ساختن اضطراب است.

فشار دادن و چرخاندن آن را در دستان خود می تواند راه خوبی برای آرام شدن به کودکان بدهد.

فعالیت ها و پروژه هایی که دستانشان را مشغول نگه می دارد، نیز گزینه دیگری است. هنر و صنایع دستی همراه با تحریک تخیل آنها، استرس  را کاهش می دهند. بازی و ورزش نیز از بهترین راههای آزاد ساختن پتانسیل انرژی است.

آنها را از عادت ها آگاه سازید

عادتها مانند جویدن ناخن عمدتا ناخودآگاه است فرزند شما بیشتر وقت ها متوجه انجام دادن این کار نمیشود و از این رو هنگامی که شما برای متوقف کردن این کار به او می گویید نکن، متعجب می شود.

با کودک درباره اینکه چه چیزی باعث می شود تا ناخن ها خود را بجود و درمورد راه های مخفی برای یادآوری به  او هنگامی که این کار را انجام می دهد، صحبت کنید.

این کار زمانی مفید است که به روش زیرکانه انجام شود، به ویژه در جایی که آنها می توانند خجالت زده شوند. یک ضربه  روی شانه یا یک کلمه کد مانند که فقط دو نفرشما از آن اطلاع دارید شروع خوبی است.

پاداش رفتار مثبت

وقتی متوجه شدید که فرزند تان درچالش با اضطراب خود به شیوه های سالم تر پیشرفت می کند، او را تشویق کنید و به او پاداش دهید. او را برای بستنی خوردن بیرون ببرید. کودکان به طور طبیعی به دنبال توجه  والدین خود هستند.

این می تواند بسیار ناامید کننده باشدکه نتوانید ناخن جویدن  فرزندتان را متوقف کنید.این روش ممکن است برای همه بچه ها جواب ندهد، بنابراین در طول زمان موارد جدیدی را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی جواب می دهد. شکستن عادتها سخت است و از آنجایی که اضطراب یک شبه ایجاد نمی شود، این به آنها یک زمان می دهد که ناخن جویدن خود را ترک کنند.  با آنها صبور باشید اگر هیچ یک از روش ها کار نکند .به نظر می رسد فرزند شما بیش از حد مضطرب است، با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید تا به او کمک کنید.

فوت و فن طعم تلخ

در فروشگاه های پزشکی مایعاتی که برای کودک بی ضرر و ایمن هستند موجوداست. که با  توصیه پزشک متخصص اطفال که برای متوقف کردن عادت جویدن ناخن ساخته شده است. آن را به ناخن های کودک بزنید. طعم تلخ آن به عنوان یک یادآوری برای جلوگیری ازجویدن ناخن ها عمل می کند.

آن را به یک مسئله بزرگ تبدیل نکنید

اگر از این عادت آنها اذیت می شوید،آنها می توانند متوجه اضطراب شما شده و ناراحت شوند. آنها همچنین می توانند از آن به عنوان راهی برای جلب توجه شما استفاده کنند، اگر به دنبال راه دیگری برای توجه کردن به آنها نباشید.

عوارض جانبی ناخن جویدن کودکان

گاهی اوقات کودکان می توانند ناخن های خود را چنان عمیق بجوند که موجب خونریزی ناخن ها و آسیب رسیدن به انگشتان و درد گرفتن لثه ها در آنها شود.

جویدن ناخن ها با دست های کثیف می تواند منجر به عفونت و بیماری شود.

جویدن ناخن های شدید می تواند یک علامت از کمبود توجه یا مشکلات اضطرابی که باید به آنها رسیدگی شود باشد.

درک کردن اینکه چرا فرزند شما همچنان ناخن های خود را می جود نصف راه حل برای متوقف کردن این عادت است.که با گذشت زمان، می توان آن را با تقویت جایگزین های مثبت بجای این عادت، ترک کرد.

parenting.firstcry.com : منبع

اختلالات خواب چیست؟

/در

 

مشکلات خواب شامل مشکلات در کیفیت ، زمان و مقدار خواب است  که از علل مشکلات در عملکرد  و استرس در طول رو ز است. انواع متفاوتی از اختلالات خواب وجود دارد. که بیخوابی شایع ترین نوع آن است.اختلالات خواب دیگر شامل نارکوپسی، وقفه انسدادی تنفسی، و سندروم پاهای بیقرار است.

مشکلات خواب به هر دو مشکلات جسمانی و هیجانی مرتبط هستند مشکلات خواب می توانند با تشدید وضعیت سلامت روان و علایمی دیگری از وضعیت  سلامت روان مرتبط باشد.

در مراقبت های اولیه ۱۰-۲۰ درصد از مردم از مشکلات خواب شکایت دارند. حدود یک سوم از بزرگسالان علایم بیخوابی را گزارش می کنند. و ۶-۱۰ درصد از افراد معیار های اختلال بیخوابی را برآورده می کنند.

اهمیت خواب

خواب یک نیاز اساسی انسان است و برای سلامت جسمی و روانی حیاتی است. دو نوع خواب وجود دارد که معمولا در یک الگوی متشکل از  سه تا پنج  سیکل درطول شب رخ می دهد:

حرکت سریع چشم (REM) – زمانی که بیشتر رویاها رخ می دهد

– دارای سه مرحله، از جمله عمیق ترین مرحله خواب است  NONE-REM

مهم است که وقتی شما خواب هستید بدن شما به طور معمول در یک چرخه ۲۴ ساعته (ریتم شبانه روزی) کار می کند که به شما کمک می کند تا زمان خواب خود را بدانید.

 

اینکه به چه مقدار از خواب نیاز داریم بسته به سن و از فرد تا فرد متفاوت است. با توجه به یافته های  علمی اکثر بزرگسالان هر شب در حدود 7 تا 9 ساعت به خواب آرام بخش نیاز دارند.

تعداد زیادی از ما خواب کافی نداریم تقریبا ۳۰ درصد از بزرگسالان هر شب کمتر از شش ساعت میخوابند و تنها حدود ۳۰ درصد از دانش آموزان دبیرستانی حداقل ۸ ساعت خواب در شب مدرسه دارند. برآورد ۳۵ درصد از آمریکایی ها نشان می دهد که آنها کیفیت خواب خود را  “ضعیف”  یا  “نسبتا خوب” گزارش می دهند.

 عواقب کمبود خواب 

خواب عملکرد مغز شما را بهبود میبخشد.  نداشتن خواب کافی یا کیفیت پایین خواب، عواقب نهانی بسیاری خواهد داشت.  بیشترین عواقب آشکار خستگی و کاهش انرژی است. تحریک پذیری وهمچنین می تواند بر مشکلات تمرکز و توانایی تصمیم گیری و خلق و خو اثر گذار باشد. مشکلات خواب  می تواند با علایم افسردگی و اضطراب همراه باشد. مشکلات خواب می تواند افسردگی یا اضطراب را تشدید کند؛ و افسردگی و اضطراب نیز می تواند منجر به اختلالات خواب شوند.

کمبود خواب و خواب بیش از حد با بسیاری از مشکلات مزمن سلامتی مانند بیماری های قلبی و دیابت ارتباط دارد. اختلالات خواب همچنین می تواند یک نشانه هشدار دهنده برای مشکلات پزشکی و عصبی مانند، مانند نارسایی احتقانی قلب، استئوآرتریت و بیماری پارکینسون باشد.

 

اختلالات خواب دیگر عبارتند از:

اختلال هایپر سومنیا خواب آلودگی بیش از حد حتی درصورت داشتن خواب کافی و به سختی از خواب بیدار شدن (فرد ممکن است حالت گیجی داشته باشد، به طور کامل بیدار نباشد، در طول یک دوره از زمان)

نارکوپسی

شامل خواب روزانه بیش از حد (حملات خواب) همراه با ضعف عضلانی ناگهانی به صورت چندین بار در هفته

اختلالات خواب مرتبط با تنفس (علاوه بر آپنه خواب)

آپنه خواب

اختلالات خواب مرتبط با فشارخون

اختلالات خواب و بیداری ریتم شبانه روزی

 

پاراسومنیا

رویدادها یا تجربه های ناهنجار در طول خواب

اختلالات برانگیختگی خواب بدون حرکات سریع چشم، اختلالات بر انگیختگی خواب

اختلال کابوس

اختلال عملکرد حرکات سریع چشم

سندروم پاهای بیقرارئ همراه با درد و تیر کشیدن در سراسر پاها که از طریق حرکت دادن پاها یا لگد زدن تسکین داده می شود.

 

American psychiatric association:   منبع

چگونه اعتماد به نفس فرزندتان را تقویت کنید

/در ,

عزت نفس یعنی افراد چه در درون و چه در بیرون در مورد خود چگونه احساس می کنند. افراد با عزت نفس عموما دورنمای مثبتی دارند. خود را بپذیرید و احساس اعتماد به نفس کنید. داشتن عزت نفس خوب به این معنا نیست که فرد متخاصم و خودخوا ه باشد. این بدین معنی است که قدر ارزش ها و اهمیت خود را بدانید، مسئولیت اعمال خود را بپذیرید و احترام و اهمیت خود را نسبت به دیگران نشان دهید.

بیشتر اوقات ، کودکان دارای اعتماد به نفس:

خوشحال هستند

به راحتی دوست پیدا می کنند

از فعالیت های اجتماعی لذت میبرند

درمورد فعالیت های جدید مشتاق هستند

می توانند با خود و یا دیگر کودکان بازی کنند

دوست دارند خلاق باشد و ایده های خود را داشته باشند

به راحتی  بدون تشویق بسیار با دیگران صحبت می کنند

 

کودکان دارای اعتماد به نفس پایین ممکن است:

دوستان معدودی داشته باشند

به راحتی ناامید یا دلسرد شوند

نمی خواهند چیز های جدید را امتحان کنند

در به دنبال کردن قوانین و خوب بودن مشکل دارند

افسرده هستند و دایم می گویند من نمی توانم

اگر فرزند شما همیشه نمیخواهد با دیگران باشد، این بدین معنا نیست که عزت نفس او پایین است

تنها وقت گذراندن یک مهارت خوب و مهم برای سلامت روان است. با اینحال اگر فرزند شما همیشه می خواهد تنها باشد شما باید با دکتر خود صحبت کنید

چرا عزت نفس مهم است؟

عزت نفس فرزند شما علاوه  بر اینکه بر کیفیت کار روزانه او موثر است. بر روابط او با شما و با دیگران و بر اینکه او در موقعیت های اجتماعی و در مدرسه چگونه است اثر گذار است.

و در زندگی آینده نیز ، بر اینکه اودر محل کار چگونه عمل خواهد کرد تاثیر خواهد داشت.

عزت نفس به کودکان کمک می کند

جرات داشته باشند که خودشان باشند

به ارزش های خود اعتقاد داشته باشند

وقتی تحت فشار قرار می گیرند تصمیمات درست بگیرند

با دیگران ارتباط برقرار کنند

به چالش ها و استرس های زندگی رسیدگی کنند

و انتخاب های سالم تری داشته باشند (حس اعتماد به نفس به رفتار های پر خطر نه می گوید)

 

عزت نفس چگونه رشد می کند؟

عزت نفس مثبت با دلبستگی سالم کودک شما به شما آغاز می شود. که شروع آن زود هنگام است و همچنان ادامه می یابد فرزند شما رشد می کند و رشد می کند آن از زمان تولد آغاز می شود و همزمان که فرزند شما رشد می کند ادامه می یابد.

کودکان برای ساختن عزت نفس نیاز دارند احساس کنند که دوست داشته و پذیرفته می شوند. هنگامی که شما از کودک خود خوب مراقبت می کنید. به او کمک می کنید که احساس دوست داشته شدن و ارزشمندی کند.  وقتی با کودک خو د بازی می کنید و به یادگیری او کمک می کنید، او بیشتر اعتماد به نفس می گیرد و مایل است  چیزهای جدیدی را امتحان کند. هنگامی که کودک  شما به مدرسه می رود  و به خوبی امتحان می دهد،  یا وقتی  که یک ورزش را انجام می دهد،  ستایش و تشویق شما باعث می شود که  از آنچه که انجام می دهد احساس غرور کند.

همانطور که فرزند شما بزرگتر می شود، ارائه قوانین و ساختارها به او کمک می کند که احساس اعتماد به نفس کند که برای او اهمیت دارد. به تدریج برای اینکه درمورد انتخاب هایش تصمیم بگیرد و احساس استقلال کند به او فرصت بدهید.

برای کمک به عزت نفس فرزندم چه کاری می توانم انجام دهم؟

مهمترین چیز این است که عشق و پذیرش را به فرزندتان نشان دهید. به او نشان دهید که او را دوست دارید (با وقت گذراندن با او و با بغل کردن و محبت کردن به او).

با گوش دادن به فرزندتان و بازی کردن با او بر او تمرکز کنید ، به فعالیت ها پروژه ها یا مشکلات فرزندتان علاقه نشان دهید.به او

.اجازه دهید که بازی کند و مایل باشید کارهایی که او می خواهد را انجام دهید

ساختارها و قوانینی را فراهم کنید و ثابت قدم باشید. قوانین روشن و محدودیت هایی را که برای سن و جنس فرزند شما مناسب است، تعیین و اجرا کنید.

به او بگویید که چه انتظاراتی از او دارید و پیروی نکردن از این قوانین چه عواقبی خواهد داشت . این به شما کمک می کند تا او امنیت و ایمنی. بیشتری احساس کند و به تدریج اطمینان بیشتری نسبت به تصمیم گیری های خود ایجاد کند. به فرزندتان بگویید هنگامی که او با شما همکاری می کند یا به شما کمک می کند، از قوانین پیروی می کند یا چیزهای مثبت دیگر را انجام می دهد شما خوشحال هستید، توضیح دهید که در مورد رفتار او چه چیزی را دوست دارید.

به فرزندتان کمک کنید تا چیزهایی را که دوست دارد و از آنها لذت می برد را پیدا کند. درک کردن و احترام گذاشتن به اینکه او واقعا در برخی از فعالیت ها خوب است و در برخی دیگر خوب نیست.

هرگز فرزندتان را برای عدم موفقیت تحقیر نکنید یا کنار گذارید. ستایش خالصانه را به او اریه کنید. اورا تشویق کنید که چیز های جدید را امتحان کند. و به او بگویید که به او افتخار می کنید. تلاش ها و مهارت های او را ستایش کنید.  اما در آنچه که می گویید خاص باشید.هر کاری را که انجام داده است بیش از حد ستایش نکنید، زیرا او از تلاش های واقعی اش و چیز هایی که در آن موفق است دور خواهد شد. به او یاد آوری کینید که یادگیری مهارتها و تمرینات جدید طول می کشد. و هیچکس نمی تواند همه چیز را مدیریت کند شما همچنین می توانید در مورد موفقیت ها و شکست های خود و آنچه که آموخته اید صحبت کنید.

 

به کودک خود کمک کنید که از اشتباهات خود درس بگیرد. در مورد اینکه چگونه می تواند رفتارخود را کنترل کند با او صحبت کنید.

فرزند خود را در مسئولیت ها و فرصت ها در خانه مشارکت دهید. به عنوان مثال کارهای خانه یا کمک برای آماده کردن شام را به او اختصاص دهید. این به کودک شما می آموزد که او برای شما مهم است.

یک الگوی رفتاری باشید. به کودک خود نشان دهید خود را دوست داشتن یعنی چه،  برای انجام دادن و امتحان کردن چیزهای جدید تمایل نشان دهید.درمود اینکه چطور با مشکلات و چالش ها مقابله می کنید الگو باشید. به کودکتان پاداش صبر، استقامت و انجام کارها به بهترین شکل را نشان دهید.

گزینه ها و راه حل هایی را برای حل مشکلات که مناسب سن فرزند شما باشد را ارایه دهید. به طوریکه فرزند شما می آموزد که بر زندگی اش کنترل دارد.

محیط امن و دوست داشتنی را در خانه ایجاد کنید. جاییکه کودک شما در آن می تواند  آرامش، امنیت و شادی را احساس کند.  به دور از درگیری و بحث با شریک زندگیتان در مقابل فرزندتان

Autism

اختلال طیف اتیسم (ASD)

/در , ,
Autism

اختلال طیف اتیسم (ASD) چیست؟

اختلال طیف اتیسم یک اصطلاح برای گروهی از اختلالات رشدی است که، توسط موارد زیر توصیف می شوند:

مشکلات با دوام در تعاملات و ارتباطات اجتماعی در موقعیت های متفاوت

رفتارهای تکراری و/ یا نخواستن تغییر در روتین روزمره

نشانه هایی که در اوایل دوران کودکی و یا معمولا در دوسال اول زندگی آغاز می شود

نشانه هایی که باعث می شوند فرد در زندگی روزمره خود نیاز به کمک داشته باشد

اصطلاح طیف به حوزه گسترده ای از علایم که به نقاط قوت و سطوح آسیب پذیری که  افراد دارای ASD می توانند داشته باشند، اشاره دارد. تشخیص ASD  در حال حاضر شامل این موارد است:

اختلال اتیسم

سندروم آسپرگر

اختلال رشدی فراگیر

و اختلالاتی که به طریق دیگر مشخص شده است

اگرچه ASD  در اوایل رشد کودک شروع می شود، می تواند در سراسر زندگی یک فرد طول بکشد

 

علایم و نشانه های ASD چیست؟

همه افراد مبتلا به ASD همه این رفتارها را را نشان نمی دهند. اما اغلب چندین علامت نشان داده خواهد شد.

افراد مبتلا به ASD ممکن است، رفتارهای خاصی را تکرار کنند یا رفتارهای غیر عادی داشته باشند

بیش از حد بر علایق خود متمرکز شوند، مانند اشیا متحرک یا قسمت هایی از اشیا

داشتن علایق شدید و بادوام در موضوعات خاص، مانند اعداد، جزئیات یا حقایق

داشتن احساسات ناخوشایند با یک تغییر جزئی در روتین یا قرار گرفتن در یک موقعیت جدید بیش از حد تحریک کننده

برقرارساختن تماس چشمی اندک یا متناقض

تمایل کمتری به نگاه کردن و گوش کردن به مردم در محیط آنها دارند

به ندرت به دنبال به اشتراک گذاشتن لذت های خود از اشیا یا فعالیت ها به وسیله اشاره کردن یا نشان دادن چیزها به دیگرانند

هنگامی که دیگران خشم، عواطف و علایق خود را نشان می دهند ، پاسخ غیرعادی می دهند

ناموفق بودن یا کند بودن در پاسخ دادن به نام خود یا دیگر کوشش های کلامی برای بدست آوردن توجه آنها

با عقب و جلو رفتن در مکالمات مشکل دارند

اغلب درمورد یک موضوع مورد علاقه صحبت می کنند. اما به فرد دیگر فرصتی برای پاسخ دادن یا توجه کردن زمانی که دیگران با بی تفاوتی واکنش نشان میدهند، نخواهند داد.

تکرار کلمات یا عبارتهای که می شنوند(یک رفتار به نام اکولالیا)

از کلماتی که به نظر عجیب می رسند استفاده می کنند،کلمات خاص یا خارج از موقعیت، معانی کلمات تنها برای کسانی که با روش ارتباطی شخص آشناست شناخته شده است.

حالات صورت، حرکات و ژست هایی که با آنچه که می گویند مطابقت ندارند.

تن صدای غیرعادی  دارند که می تواند صدای یکنواخت و صاف، مانند ربات باشد.

مشکل در درک نقطه نظرات دیگران، ناتوانی در پیش بینی یا درک کردن اعمال دیگران

افراد دارای اختلال طیف اتیسم ممکن است مشکلات دیگری مانند حساسیت به محرک ها(مانند حساسیت به نور، سرو صدا، لباس های بافتنی یا درجه حرارت)

مشکلات خواب، مشکلات گوارشی و تحریک پذیری

افراد دارای اختلال طیف اتیسم همچنین دارای ظرفیت ها و توانایی های بسیاری هستند، به عنوان مثال ممکن است:

دارای هوش بالاتر از متوسط باشند

قادر به یادگیری جزئیات چیزها و یادآوری اطلاعات در دوره های طولانی مدت باشند

یادگیرنده های سمعی و بصری قوی هستند

در ریاضیات ،علوم، موسیقی و هنر برتر هستند

آشنایی با اختلال طیف اتیسم در کودکان کوچک

بعضی از کودکان دارای اختلال طیف اتیسم ممکن است خیلی زود در طول رشد خود متفاوت به نظر برسند.

دیگر کودکان معمولا ممکن است تا دومین سال و حتی سومین سال زندگی رشد یافته به نظر برسند، اما سپس دیدن مشکلات توسط  والدینشان آغاز میشود.

 

اختلال طیف اتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان اختلال طیف اتیسم را با نگاه کردن به رفتار و رشد کودک تشخیص می دهند. کودکان کوچکتر دارای اختلال طیف اتیسم به طور قابل اعتمادی می توانند در سن ۲ سالگی تشخیص داده شوند.

کودکان بزرگتر و نوجوانان باید برای اختلال طیف اتیسم غربالگری شوند، وقتی که والد یا معلم آنها بر اسا س مشاهداتشان در مورد رفتار های اجتماعی، ارتباطی و بازی درآنان، نگرانند.

اختلال طیف اتیسم در بالغین به سادگی تشخیص داده نمی شود. در بزرگسالان برخی از نشانه های اختلال طیف اتیسم، می تواند با نشانه های دیگر اختلالات سلامت روان همپوشانی داشته باشد. مانند اسکیزوفرنی یا اختلال بیش فعالی-کمبود توجه. با این حال تشخیص درست اختلال طیف اتیسم در یک بزرگسال، می تواند به شخص در درک مشکلات گذشته اش کمک کند؛ اورا شناسایی کند، و راه درست دریافت کمک را برای او فراهم سازد.

 

تشخیص در کودکان کوچکتر

تشخیص در کودکان کوچکتر اغلب فرایندی دو مرحله ای است. غربالگری عمومی رشد درطول بررسی های مختص کودک انجام می شود.هر کودک باید معاینه های مختص کودک را دریافت کند. توسط متخصص اطفال یا ارائه دهنده مراقبت های سلامت در اوایل کودکی،غربالگری اختصاصی اختلال طیف اتیسم باید در ویزیت های ۱۸ تا ۲۴ ماهگی انجام شود. اگر کودک در خطر بالایی برای اختلال طیف اتیسم یا مشکلات رشدی باشد، غربالگری پیش از موعد نیزممکن است نیاز باشد.

کسانی که در معرض خطر بالا هستند شامل آنهایی هستند که:

دارای یک خواهر، برادر، یا دیگر اعضای خانواده دارای اختلال طیف اتیسم باشند

دارای برخی از رفتارهای دارای اختلال طیف اتیسم باشند

نارس یا زودرس و هنگام تولد با وزن کم به دنیا آمده اند

کودکانی که برخی مشکلات رشدی را در طول این پروسه غربالگری نشان می دهند، برای مرحله دیگری از ارزیابی ارجاع داده خواهند شد.

 

 

ارزیابی افزوده

این ارزیابی با یک تیم از پزشکان و متخصصین سلامت است، با طیف گسترده ای از متخصصین با تجربه در تشخیص اختلال طیف اتیسم.

این تیم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

پزشک متخصص اطفال

یک روانشناس کودک و/ یا فوق تخصص روانپزشکی کودک – پزشکی که در مورد رشد مغز و رفتار می داند

یک آسیب شناس گفتار و زبان  ، یک متخصص سلامت که در مورد مشکلات ارتباطی آموزش ویژه دیده است

ارزیابی ممکن است:

سطح شناختی یا مهارتهای تفکر

توانایی های زبان

مهارت های مناسب سن که نیاز به تکمیل روزانه دارند

فعالیت های مستقل مانند غذاخوردن، لباس پوشیدن و توالت کردن

از آنجا که ASD یک اختلال پیچیده است که گاهی اوقات همراه با بیماری های دیگر یا یادگیری رخ می دهد

ارزیابی همه جانبه اختلالات ممکن است شامل:

آزمایش خون

سنجش شنوایی

نتیجه ارزیابی به توصیه هایی برای کمک به برنامه ریزی برای درمان منجر خواهد شد

 

تشخیص در کودکان و نوجوانان

بچه های بزرگتر که ظاهر ساختن علایم  ASD را بعد از شروع مدرسه آغاز می کنند،اغلب اولین بار به رسمیت شناخته شده است. و توسط آموزش های ویژه مدرسه مورد ارزیابی قرار می گیرد. تیم می تواند به مراقبت های سلامت حرفه ای ارجاع داده شود.

والدین ممکن است با متخصص اطفال فرزند خود درمورد مشکلات اودر تعاملات اجتماعی، صحبت کنند. از جمله مشکلات در ظرافت ارتباطات مانند درک تن صدا یا حالات چهره، زبان بدن و عدم درک اشکال صحبت کردن، شوخ طبعی یا لطیفه.

والدین ممکن است فرزندشان را  در ایجاد دوستی با همسالان دارای مشکل بیابند. در این نقطه متخصص اطفال یا روانشناس یا روانپزشک کودک(کسی که در ASD تجربه و تخصص دارد) می تواند کودک را غربال کند و خانواده را برای ارزیابی های بیشتر و درمان ارجاع دهد.

تشخیص در بزرگسالان

بزرگسالانی که علایم و نشانه های ASD را می بینند، باید با یک پزشک صحبت کنند و برای ارجاع به ارزیابی ASD  از او درخواست کنند. درحالیکه تست برای  ASD دربزرگسالان هم وجود دارد .بزرگسالان را می توان به یک روانشناس یا روانپزشک متخصص در ASD ارجاع داد. این متخصص در مورد نگرانیها، از جمله چالش های تعاملات و ارتباطات اجتماعی جویا خواهد شد.مشکلات حسی،اعمال تکراری، و علایق منحصر به فرد.

اطلاعات در مورد تاریخچه رشد به یک تشخیص دقیق کمک خواهد کرد. بنابراین ارزیابی  ASDممکن است شامل صحبت کردن با والدین یا سایر اعضای خانواده باشد.

 

درمان برای  ASD چیست؟

درمان زود هنگام  ASDو دریافت مراقبت های مناسب می تواند مشکلات شخصی را کاهش دهد و توانایی های فرد را برای به حداکثر رساندن نقاط قوت و یادگیری مهارت های جدید افزایش دهد.

یک درمان بهترین برای ASD وجود ندارد. با اینحال همکاری دقیق با پزشک متخصص بخش مهمی از یافتن برنامه درمان مناسب است.

داروها

چند طبقه از داروها وجود دارد که پزشکان ممکن است از آن برای درمان بعضی از مشکلات رایج در ASD استفاده کنند.

با مصرف دارو فرد دارای ASD ممکن است مشکلات کمتری داشته باشد.از جمله:

تحریک پذیری

پرخاشگری

رفتارهای تکراری

تکانشگری

مشکلات توجه

اضطراب و افسردگی

 

چه کسی مبتلا به ASD است؟

ASD بر افراد بسیاری اثر گذار است و درسالهای اخیر بیشتر تشخیص داده شده است. پسران بیشتر از دختران تشخیص ASD را دریافت می کنند.

 

علل ASD چیست؟

دانشمندان علل دقیق ASD را نمی دانند. اما تحقیقات اظهار دارند که ژن و محیط نقش مهمی در این اختلال بازی می کنند.

محققین شناسایی ژنهایی را که ممکن است درافزایش ریسک  ASD نقش داشته باشند آغاز کرده اند.

ASD اغلب در افرادی که شرایط ژنتیکی خاص دارند رخ می دهند.مانند سندروم x شکننده و توبروز اسکلروزیس

بسیاری از محققان بر اینکه چگونه ژن ها با یکدیگر و با فاکتور های محیطی تعامل می کنند تمرکز می کنند. مانند وضعیت پزشکی خانواده، سن والدین و دیگر فاکتورهای دموگرافیک و دشواریهای در طول تولد یا بارداری

لازم به ذکر است به طور متداول هیچ مطالعه علمی مرتبط با ASD  و واکسیناسیون وجود ندارد.

منبع :NIH

فرزندپروری

/در

 

 

تقویت و تنبیه اغلب به عنوان ابزار فرزند پروری برای اصلاح رفتار کودکان استفاده می شود. بیایید تفاوت بین تقویت مثبت و منفی و تفاوت در نتایج بین تقویت وتنبیه را مرور کنیم.

تفاوت بین تقویت مثبت / منفی

تقویت مثبت

تقویت منفی

تفاوت بین تنبیه مثبت / منفی

تنبیه مثبت

تنبیه منفی

تقویت و تنبیه

در روانشناسی رفتاری یک تقویت، معرفی یک وضعیت مطلوب است که باعث می شود رفتار مورد نظر بیشتر در آینده رخ دهد، ادامه یابد یا تقویت شود

از آنجا که شرایط مطلوب به عنوان پاداش عمل می کند، تقویت یک وعده مبتنی بر پاداش است در اینجا تقویت مثبت و منفی وجود دارد.

آنها می توانند گیج کننده باشند، زیرا اصطلاحات تکنیکی هستند که در روانشناسی استفاده می شود

به عنوان پارامتر فنی، مثبت به اضافه کردن یک عامل اشاره دارد در حالی که منفی اشاره به از بین بردن یک عامل است. اما مثبت و منفی کیفیت عامل را اضافه یا حذف نمی کند.

این عامل می تواند دلپذیر یا ناخوشایند باشند.

به عنوان مثال، مثبت می تواند اضافه کردن چیزی ناخوشایند منجر به احساسات ناخوشایند، در حالی که منفی می تواند با حذف چیزی ناخوشایند منجر به احساسات دلپذیرشود.

بنابراین، به یاد داشته باشید که مثبت و منفی اشاره به اضافه کردن و حذف چیزی است، نه به کیفیت از اضافه / حذف عامل و یا احساساتی که در نتیجه آن وجود دارد..

تقویت مثبت

تقویت مثبت افزودن یک محرک دلپذیر برای ارتقاء رفتار است.

مثال های تقویت مثبت                                                                                         محرک دلخواه                        رفتار مورد نظر

یک مادر به دخترش یک عروسک جایزه می دهد برای انجام دادن تکالیفش                       اسباب بازی                        انجام دادن تکالیف

پدر پسر خود را برای انجام تمرین فوتبال تحسین می کند.                                            تحسین کردن                      تمرین فوتبال

 

تقویت منفی

تقویت منفی حذف یک محرک ناخوشایند برای افزایش رفتار است.

تقویت منفی/مثال ها/                                                                                        محرک ناخوشایند                     رفتار مطلوب

الکس کارهای خود را برای متوقف کردن نق زدن های مادرش انجام می دهد                   نق زدن                                 کارها

ایرن برای از بین بردن بوی بد بدنش دوش می گیرد                                                   بوی بد                                  دوش گرفتن

 

تنبیه مثبت و تنبیه منفی

درحالیکه هدف تقویت، تقویت یک رفتار مطلوب است هدف تنبیه این است که احتمال اتفاق افتادن یک رفتار نامطلوب را در آینده کاهش دهد.

همانند تقویت معانی تکنیکی تنبیه مثبت و منفی اشاره دارد بر اضافه یا حذف کردن یک عامل برای رسیدن به نتایج .آنها به کیفیت یا تاثیر تنبیه اشاره ندارند.

 

تنبیه مثبت افزودن یک محرک آشکار برای جلوگیری از رفتار                                                             محرک ناخوشایند                   رفتار ناخوشایند

جان باید تکالیف اضافی راانجام می داد زیرا دیر به مدرسه رسیده بود.                                              تکالیف اضافی                       دیر رسیدن به مدرسه

 

 

 

تنبیه منفی

از بین بردن یک محرک خوشایند برای بازداشتن از یک رفتار

مثال های تنبیه منفی                                                                                                   محرک خوشایند                 رفتار مطلوب

زمان تلویزیون مری به مدت ۲۰ دقیقه کاهش یافت زیرا او به مامانش گوش نداد                          زمان تلویزیون                    گوش ندادن

جک برای صحبت کردن به زمین خیره شد                                                                           بیرون رفتن                       صحبت کردن

 

تقویت وتنبیه

اضافه کردن/حذف کردن  رفتار

تقویت مثبت                       اضافه                                                  افزایش مطلوب

تقویت منفی                      حذف                                                   افزایش مطلوب

تنبیه مثبت                        اضافه                                                   بازداشتن نامطلوب

تنبیه منفی                        حذف                                                  بازداشتن نامطلوب

 

اهداف تقویت افزایش رفتار است درحالیکه که هدف تنبیه کاهش رفتار است.

اغلب اوقات، کاهش یک رفتار نامطلوب را می توان با افزایش یک رفتار مطلوب دیگر به دست آورد.برای مثال هر دوتنبیه برای دیر رسیدن به مدرسه و پاداش برای سروقت بودن می تواند برای سروقت بودن به کودک انگیزه بدهد.به دلیل عوارض جانبی منفی تنبیه والدین  باید تاجاییکه ممکن است برای استفاده از تقویت تلاش کنند. با این حال والدین نیز باید مراقب باشند که بیش از حد از تقویت استفاده نکنند  زیرا استفاده بیش از حد از هر چیز خوب می تواند بد باشد.

منبع: parenting for brain

 

پیشگیری از خودکشی

/در

پیشگیری از خودکشی

اگر شما کسی را می شناسید که دچاربحران است

خودکشی یک نگرانی عمده در سلامت عمومی است. سالانه بیش از ۴۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده بر اثر خودکشی میمیرند. خودکشی دهمین علت کلی منجر به مرگ، پپیچیده و تراژیک است.  ولی اغلب قابل جلوگیری است. آگاهی از علایم خطر خودکشی و چگونگی دریافت کمک، می تواند به حفظ زندگی افراد کمک کند.

علایم و نشانه ها

رفتارهای زیر ممکن است علایم شخصی که در حال فکر کردن به خودکشی است باشد.

صحبت کردن درباره اینکه می خواهد بمیرد یا میخواهد دیگران را بکشد.

صحبت کردن درباره احساس پوچی، ناامیدی یا نداشتن امید به زندگی

طراحی نقشه یا جستجو برای راهی برای کشتن دیگران مانند جستجوی آنلاین، ذخیره کردن قرص یا خرید اسلحه

صحبت کردن درباره یک گناه یا شرم بزرگ

صحبت کردن درباره احساس دردام افتادن یا صحبت درباره اینکه راه حلی وجود ندارد.

احساس درد غیرقابل تحمل (درد هیجانی یا فیزیکی)

صحبت کردن درمورد تحمیل کردن بار بردوش دیگران

اغلب استفاده کردن از الکل یا دارو

نگران یا مضطرب شدن

پس زدن خانواده یا دوستان

تغییر کردن عادت های خوردن/ یا خوابیدن

نشان دادن محدوده یا صحبت کردن درباره سعی بر انتقام جویی

خطرات بزرگ کردن که می تواند منجر به مرگ شود مانند رانندگی کردن خیلی سریع

اغلب صحبت کردن یا فکر کردن درباره مرگ

چرخش شدید خلق،تغییر ناگهانی از خیلی غمگین به آرامش یا شادی

دور ریختن دارایی های مهم

خداحافظی کردن با خانواده و دوستان

بکاربردن امور در جهت اراده کردن

عوامل خطر

خودکشی قابل تبعیض نیست.افراد از همه جنسیت ها، سنین و قومیت ها می توانند در خطر باشند.رفتار وابسته به خودکشی پیچیده است و یک علت منفرد ندارد. در حقیقت علل مختلف بسیاری به اینکه شخصی برای اقدام به خودکشی سعی کند منجر می شوند.

اما افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند به اشتراک گذاشتن مشخصه های خاص گرایش دارند.

عوامل خطر اصلی برای خودکشی عبارتند از:

افسردگی ، دیگر اختلالات روانی، یا احتلال سومصرف مواد

شرایط پزشکی خاص

تلاش برای خودکشی پیشین

تاریخچه خانوادگی یک اختلال روانی یا سومصرف مواد

تاریخچه خانوادگی خودکشی

خشونت خانوادگی، شامل سواستفاده فیزیکی یا جنسی

داشتن اسلحه یا سلاح های گرم درخانه

اخیرا از زندان آزاد شدن

قرار گرفتن در معرض رفتارهای خودکشی دیگران مانند اعضای خانواده، همسالان و یا افراد مشهور

 

بسیاری از مردم برخی از این عوامل خطر را دارند.  اما خودکشی نمی کنند. مهم است که توجه داشته باشیم که خودکشی یک پاسخ عادی به استرس نیست. افکار یا اقدامات خودکشی نشانه ای از افسردگی شدید است، نه یک پیشنهاد بی ضرر برای مورد توجه قرارگرفتن، و نباید نادیده گرفته شود.

اغلب خانواده و دوستان اولین کسانی هستند که علامت های هشدار دهنده خودکشی را تشخیص می دهند و می توانند اولین گام در جهت کمک به فرد در معرض خطر که یافتن درمان با متخصص و تشخیص و درمان بیماری های روانی است را بر دارند.

منبع:nimh

اختلالات خلقی فصلی

اختلال خلقی فصلی

/در
اختلالات خلقی فصلی

 

بررسی اجمالی

اختلال خلقی فصلی نوعی افسردگی است که با فصول سال می آید و می رود. که معمولا از اواخر پاییز و اوایل زمستان شروع می شود و در طول بهار و تابستان از بین می رود. اپیزود های افسردگی مرتبط با تابستان می توانند رخ دهند اما بسیار کمتر از اپیزود های رایج این اختلال  در فصل زمستان هستند.

 

علایم و نشانه ها

اختلال خلقی فصلی (SAD) به عنوان یک اختلال جداگانه محسوب نمی شود. یک نوع افسردگی است که الگوی فصلی تکراری را نشان می دهد.

برای تشخیص اختلال خلقی فصلی افراد باید معیار های کامل افسردگی عمده را همراه با فصول خاص (ظاهر شدن در ماه های زمستان یا تابستان) برای حداقل دوسال، داشته باشند. افسردگی های فصلی باید مکررا بیشتر از هر افسردگی غیر فصلی وجود داشته باشند.

 

علایم افسردگی عمده

احساس افسردگی در بیشتر روز، تقریبا هر روز

احساس نا امیدی یا بی ارزشی

کمبود انرژی

از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که شما یک بار از آنها لذت برده اید

داشتن مشکلات خواب

تجربه تغییر در وزن و اشتها

احساس کند شدن یا آشفته شدن

به سختی متمرکز شدن

داشتن افکار مکرر مرگ یا خودکشی

 

علایم الگوی زمستانی اختلال خلقی فصلی عبارتند از:

انرژی پایین

پرخوابی

پرخوری

افزایش وزن

میل شدید به کربوهیدرات

انزوای اجتماعی

علایم اختلال خلقی فصل تابستان که کمتر اتفاق می افتد عبارتند از:

کمبود اشتها با کاهش وزن همراه است

بیخوابی

تحریک پذیری

بی قراری

اضطراب

دوره هایی از رفتار خشونت آمیز

 

عوامل خطر

ویژگی هایی که ممکن است خطر ابتلا به اختلال خلقی فصلی را افزایش می دهند عبارتند از:

زن بودن: SAD در زنان چهار بار بیشتر از مردان گزارش شده است.

زندگی کردن دور از خط استواSAD:  در افرادی که محل زندگی آنان از شمال یا جنوب استوا دور است بیشتر است.

سابقه خانوادگی: افراد دارای سابقه خانوادگی ابتلا به انواع افسردگی، بیشتر از افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به افسردگی ندارند، احتمال دارد که مبتلا به SAD شوند.

داشتن افسردگی یا اختلال دوقطبی: علایم افسردگی ممکن است با فصل ها بدتر شوند. اگر شما یکی از این شرایط را داشته باشید.SAD) زمانی تشخیص داده می شود که افسردگی های فصلی شایع هستند.)

سن جوانی: بزرگسالان جوان نسبت به بزرگسالان مسن برای ابتلا به SAD  دارای خطر بالاتر ی هستند.

SAD حتی در کودکان و نوجوانان نیز گزارش شده است.

علل اختلال خلقی فصلی ناشناخته است اما پژوهش ها برخی علل بیولوژیکی را یافته اند:

افراد مبتلا به اختلال خلقی فصلی ممکن است در تنظیم یکی از انتقال دهنده های عصبی کلیدی درگیر در خلق، به نام سروتونین مشکل داشته باشند. یک مطالعه نشان داده است که افراد مبتلا به اختلال خلقی فصلی در ماههای زمستان دارای ۵ درصد بیشتر پروتئین حمل کننده سروتونین هستند. پروتئین حمل کننده سروتونین بالاتر، سروتونین دردسترس کمتری را در سیناپس رها می کند. زیرا عملکرد انتقال دهنده بازگرداندن نوروتراسمیتر به نورون پیش سیناپسی است.

افراد مبتلا به اختلال خلقی فصلی ممکن است، هورمون ملاتونین را بیش از حد تولید کنند. تاریکی تولید ملاتونین را افزایش می دهد. که خواب را تنظیم می کند. همانطور که روزهای زمستان کوتاهتر می شود، تولید ملاتونین افزایش می یابد. افراد مبتلا به این اختلال اغلب با تاخیر در ریتم های شبانه روزی، احساس خواب آلودگی و رخوت بیشتری می کنند.

افراد مبتلا به اختلال خلقی فصلی همچنین ممکن است ویتامین D کمتری تولید کنند. اعتقاد بر این است که ویتامین D در فعالیت های سروتونین نقش مهمی دارد. کمبود ویتامین D ممکن است با علایم افسردگی عمده مرتبط باشد.

معالجه و درمان

چهار نوع درمان اصلی برای اختلال خلقی فصلی وجود دارد:

دارو درمانی

نوردرمانی

روان درمانی

ویتامین D

این درمان ها ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر استفاده شوند.

منبع: NIH

درباره ناتوانی های یادگیری

/در

 

ناتوانی های یادگیری بر چگونگی یادگیری خواندن، نوشتن، صحبت کردن و انجام محاسبات ریاضی تاثیر می گذارد. این موارد ناشی از تفاوت ها در مغز افراد است. که اغلب در چگونگی عملکرد آن است، اما گاهی اوقات می تواند در ساختار مغز باشد.  این تفاوت ها بر نحوه پردازش اطلاعات در مغز تاثیر می گذارند. ناتوانی های یادگیری، اغلب هنگامی پیدا می شود که کودک در مدرسه بوده و دارای مشکلات یادگیری است که در طول زمان بهبود نیافته اند. هر فرد می تواند بیش از یک ناتوانی یادگیری داشته باشد. ناتوانی های یادگیری نشانه ای از هوش فرد نیست. ناتوانی های یادگیری می توانند در طول زندگی یک فرد وجود داشته باشند، اما او هنوز هم می تواند با حمایت آموزشی مناسب موفق شود.

ناتوانی های یادگیری نشانه ای از هوش فرد نیست. و با مشکلات یادگیری ناشی از معلولیت های ذهنی و رشدی تفاوت دارد.

 

انواع ناتوانی های یادگیری

برخی از رایج ترین ناتوانی های یادگیری عبارتند از:

دیسلکسیا (نارساخوانی): افرادی که دچار نارسا خوانی هستند ممکن است در به دقت و سهولت خواندن کلمات مشکل داشته باشند، که ممکن است مشکلاتی را در هنگام املا، درک جملات و تشخیص کلماتی که قبلا می دانسته اند داشته باشند.

دیسگرافیا: افراد مبتلا به دیسگرافیا با دست خط خود مشکل دارند. آنان ممکن است در نوشتن شکل حروف، نوشتن در فضای مشخص شده، و نوشتن افکار خود مشکل داشته باشند.

دیسکالکولیا: افراد مبتلا به ناتوانی یادگیری در ریاضی، ممکن است در فهمیدن مفاهیم حساب، جمع و ضرب و اندازه گیری مشکل داشته باشند.

آپراکسیا در گفتار: این اختلال شامل مشکلات در صحبت کردن است. افراد دارای این اختلال در گفتن آنچه که می خواهند بگویند مشکل دارند. گاهی اوقات آپراکسیای کلامی نامیده می شود.

اختلال پردازش شنوایی مرکزی: افراد دارای این وضعیت دچار مشکل در فهمیدن و به یاد آوردن مسائل مرتبط با زبان هستند. در توضیح دادن چیز ها، در ک کردن جوک ها و پیروی کردن از دستورات مشکل دارند. آنها واژه ها را اشتباه می گیرند و به سهولت حواسشان پرت می شود.

اختلال یادگیری غیر کلامی: افراد دارای این وضعیت مهارت های کلامی قوی دارند، اما حالالت چهره و زبان بدن را به دشواری درک می کنند. آنان نا آزموده هستند و به طور کلی با دنبال کردن جهات چندگانه مشکل دارند.

 

برخی نشانه های ناتوانی های یادگیری چیست؟

بسیاری از کودکان مشکلات خواندن، نوشتن و انجام تکالیفی که از برخی نقطه نظرات با یادگیری مرتبط است دارند. این به این معنا نیست که دارای ناتوانی های یادگیری هستند. یک کودک دارای ناتوانی یادگیری اغلب دارای چندین نشانه مرتبط است. و این نشانه ها با گذشت زمان بهتر نمی شوند و یا از بین نمی روند. علایم ناتوانی های یادگیری از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

لطفا توجه داشته باشید که علایم عمومی مشترک در اینجا فقط برای مقاصد اطلاعاتی هستند. این اطلاعات قصد ندارد ناتوانی های یادگیری را به طور کلی یا به طور خاص یکی از انواع اختلالات یادگیری را نمایش دهد.

نشانه های عمومی که یک فرد دارای ناتوانی های یادگیری ممکن است داشته باشد عبارتند از:

مشکلات خواندن و/ یا نوشتن

مشکلات ریاضی

حافظه ضعیف

مشکلات توجه

مشکل در دنبال کردن مسیرها

بدخطی

چالش

مشکل درنقل کردن زمان ها

مشکل در سازمان یافته ماندن

یک کودک دارای اختلال یادگیری ممکن است یکی یا بیشتر از موارد زیر را داشته باشد:

عمل کردن بدون تفکر واقعی درباره نتایج ممکن (پیروی از نتایج)

عمل کردن در مدرسه یا موقعیت های اجتماعی

مشکل در متمرکز ماندن و پرت شدن حواس به آسانی

مشکل در صحیح گفتن کلمات با صدای بلند و بیان افکار

مشکل درعملکرد مدرسه از هفته به هفته یا روز به روز

صحبت کردن مانند یک بچه کوچکتر, استفاده از عبارات کوتاه و ساده و جا انداختن کلمات در جملات

داشتن مشکل در شنوایی

مشکلات رفتاری در تغییر شرایط و برنامه ها

مشکل در درک کلمات یا مفاهیم

این نشانه ها به تنهایی برای تعیین اینکه فرد دارای ناتوانی های یادگیری است کافی نیست. تنها یک متخصص می تواند ناتوانی یادگیری را تشخیص دهد.

هر ناتوانی یادگیری نشانه های خود را دارد، یک فرد با ناتوانی خاص ممکن است همه علایم این ناتوانی را نداشته باشد. کودکانی که یک زبان دوم را آموخته اند ممکن است علایم مشکلات یا ناتوانی های یادگیری رانشان دهند. در ارزیابی ناتوانی های یادگیری این نکته باید درنظر گرفته شود که آیا دانش آموز دو زبانه است یا یک زبان دوم را آموخته است.

علاوه بر این ، باید به تفاوت هایی که ناشی از گویش (یک شکل از زبان که مختص به یک گروه یا منطقه خاص است) حساسیت نشان داد.

 

دیسلکسیا(نارسا خوانی)

افراد مبتلا به نارسا خوانی معمولا با ایجاد ارتباط بین حروف و صداها و املا و تشخیص کلمات مشکل دارند. افراد مبتلا به نارسا خوانی اغلب نشانه های دیگری از این اختلال را نشان می دهند. که ممکن است شامل:

داشتن اوقات سخت در درک آنچه که دیگران می گویند

دشواری در سازماندهی زبان نوشتار و گفتار

تاخیر در توانایی صحبت کردن

دشواری در بیان افکار یا احساسات

دشواری در یادگیری کلمات (واژگان) جدید، در زمان خواندن یا شنیدن

مشکل در یادگیری زبان های خارجی

مشکل در یادگیری ترانه ها و ریتم ها

با سرعت آهسته خواندن هم در سکوت و با صدای بلند

دست کشیدن از خواندن در تکالیف طولانی

دشواری در درک سوالات و پیروی از دستوالعمل ها:

املای ضعیف

مشکل در یادآوری اعداد در توالی (برای مثال شماره تلفن و آدرس)

مشکل در خواندن از سمت چپ به راست

 

دیسگرافیا

کودکانی که در نوشتن مشکل دارند یا دست خط بسیار ضعیفی دارند و نمی توانند در آن پیشرفت کنند ممکن است دارای اختلال دیسگرافیا باشند.

این اختلال ممکن است باعث شود که یک کودک هنگام نگه داشتن یک مداد یا خودکار عصبی و هیجان زده شود و پیچ و تاب بخورد.

دیگر علایم این حالت ممکن است شامل:

بیزاری شدید از نوشتن و یا نقاشی

مشکل در دستورزبان

مشکل در نوشتن ایده ها

از دست دادن انرژی یا علاقه به محض شروع به نوشتن

مشکل در نوشتن افکار در یک تسلسل منطقی

خواندن کلمات با صدای بلند در هنگام نوشتن

از قلم انداختن کلمات یا نوشتن جملات ناتمام به هنگام نوشتن جملات

 

دیسکالکولیا

علایم این ناتوانی عبارتن از مشکل در درک مفاهیم اصلی حساب، مانند کسر، محور اعداد، و اعداد مثبت و منفی.

سایر علایم ممکن است شامل:

دشواری در کلمات مربوط به مسائل ریاضیات

مشکل در ایجاد تغییر در معاملات نقدی

آشفتکی در ارائه دادن مسائل ریاضی بر روی کاغذ

مشکل با توالی منطقی(به عنوان مثال، مراحل در مسائل ریاضی)

مشکل در درک توالی زمانی وقایع

مشکل در شرح دادن عملیات ریاضی

 

علل ناتوانی های یادگیری چیست؟

محققان تمام علل ممکن ناتوانی های یادگیری را نمی دانند.اما، در طول کار خود یک طیف از عوامل خطر را برای پیدا کردن علل بلقوه این اختلال یافته اند. تحقیقات نشان می دهند که عوامل خطر ممکن است از زمان تولد وجود داشته باشند، و درخانواده ها تمایل به ادامه داشته باشند. در حقیقت کودکانی که یک والد دارای ناتوانی یادگیری دارند، احتمال بیشتری دارد که یک ناتوانی یادگیری را در خود پرورش دهند. برای درک بهتر ناتوانی های یادگیری، محققان در مورد اینکه چگونه مغز کودکان خواندن، نوشتن و مهارت های ریاضی را یاد می گیرد، مطالعه می کنند. محققان برای کمک به پاسخگویی به نیاز های کسانی که بیشتر با خواندن درگیر هستند از جمله کسانی که دارای ناتوانی های یادگیری هستند برای بهبود یادگیری و سلامت کلی، درحال انجام مداخلات اند.

عواملی که بر روی یک جنین در حال رشد در رحم تاثیر می گذارند، مانند مصرف الکل یا مواد مخدر، می تواند یک کودک را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مشکلات و ناتوانی های یادگیری قرار دهد. همچنین عوامل دیگر ی در محیط کودک ممکن است نقش داشته باشند. این عوامل می تواند شامل تغذیه نامناسب یا قرارگرفتن درمعرض سرب موجود در آب یا در رنگ نقاشی کودکان باشد. کودکان کوچکی که حمایت مناسبی را که برای رشد فکریشان نیاز دارند دریافت نمی کنند، ممکن است علایمی از اختلالات یادگیری را پس از شروع مدرسه نشان دهند.

 

درمان های ناتوانی های یادگیری چیست؟

ناتوانی های یادگیری درمان ندارند. اما مداخلات زودهنگام می تواند اثرات آنان را کاهش دهد. افراد دارای ناتوانی های یادگیری می توانند راه هایی را برای منطبق شدن با ناتوانی هایشان بسازند. دریافت کمک به موقع شانس موفقیت در مدرسه و زندگی را افزایش می دهد. اگر ناتوانی های یادگیری بدون درمان باقی بمانند، کودک ممکن است احساس ناامیدی کند که ممکن است منجر به عزت نفس پایین و مشکلات دیگر شود. کارشناسان می توانند در یادگیری مهارت ها و پیدا کردن نقاط قوت کودک به وسیله ساختن راههایی برای جبران کردن ضعف های کودک به او کمک کنند، مداخلات بسته به ماهیت و میزان ناتوانی متفاوت است.

 

منبع:NIH

 

بی اختیاری ادراری در کودکان

/در

بی اختیاری ادراری از دست دادن کنترل مثانه است که ناتوانی در دفع ادرار نیز نامیده می شود. در کودکان زیر سه سال ناتوانی در کنترل مثانه طبیعی است. هرچه کودکان بزرگتر می شوند توانایی آنان نیز در کنترل مثانه بیشتر می شود. وقتی که خیس کردن در کودکی که به اندازه کافی بزرگ شده است؛ که بتواند مثانه اش را  کنترل کند، اتفاق می افتد به عنوان بی اختیاری ادراری شناخته می شود.

بی اختیاری ادراری می تواند در طول روز یا شب رخ دهد. این می تواند یک حالت ناامید کننده باشد. اما مهم این است که صبور باشید و به یاد آورید که این خطای فرزند شما نیست. کودک بر دفع ادرار کنترل ندارد. و راه های بسیاری برای درمان آن و کمک به فرزند شما وجود دارد.

چهارنوع شب ادراری وجود دارد، یک کودک ممکن است یک نوع یا بیشتر از این را داشته باشد.

شب ادراری: به معنی خیس شدن درطول شب است، که اغلب خیس کردن تخت خواب نامیده می شود. این رایج ترین نوع بی اختیاری ادراری است.

بی اختیاری ادراری روزانه: شامل خیس کردن در طول روزاست.

بی اختیاری ادراری اولیه: زمانی اتفاق می افتد که کودک تمرینات توالت رفتن را نیاموخته است.

بی اختیاری ادراری ثانویه: زمانی اتفاق می افتد که فرد یک دوره از خشکی را سپری کرده است، سپس دوره های خیس شدن اتفاق می افتند.

 

علل بی اختیاری ادراری در یک کودک چیست؟

بی اختیاری ادراری علل ممکن بسیاری دارد.علل بی اختیار ی شبانه اغلب ناشناخته است اما برخی علل ممکن است شامل یک یا تعداد بیشتری از عوامل زیر باشد:

اضطراب

اختلال بیش فعالی/کمبود توجه

ژن های خاص

یبوستی که بر مثانه فشار وارد می کند

دیابت

کافی نبودن هورمون آنتی دیوریتیک در بدن در طول خواب

مثانه بیش فعال

وقفه انسدادی تنفسی

رشد جسمی کند

مثانه کوچک

مشکلات ساختاری در مجاری ادراری

مشکل در احساس کردن پر بودن مثانه وقتی خواب هستید

عفونت مجاری ادراری

خواب بسیار عمیق

 

علل بی اختیاری ادراری روزانه ممکن است شامل:

اضطراب

کافئین

یبوستی که به مثانه فشار وارد کند

به انداره کافی توالت نرفتن

به اندازه ادرار نکردن

مثانه بیش فعال

مثانه کوچک

مشکلات ساختاری در مجاری ادراری

عفونت مجاری ادراری

 

کدام کودکان در معرض خطر ابتلا به بی اختیاری ادراری قرار دارند؟

کودکی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به بی اختیار ی ادراری قرار دارد:

دچار یبوست است

عادتهای منظم توالت ندارد

دارای مشکلات رشد جسمانی است

دارای اضطراب است

علایم بی اختیاری ادراری در یک کودک چیست؟

علایم ممکن است در هر کودک کمی متفاوت باشد. علامت اصلی بی اختیاری ادراری این است که یک کودک ۵ ساله یا بزرگتر تخت خواب یا لباس خود را دوبار در هفته یا بیشتر در طول حداقل سه ماه خیس می کند.

چطور بی اختیاری ادراری در یک کودک تشخیص داده می شود؟

بسیاری از کودکان از یک زمان تا زمان دیگر ممکن است بی اختیاری ادراری داشته باشند. یادگیری کنترل کردن مثانه در  بعضی کودکان می تواند بیشتر از سایرین طول بکشد. دختران اغلب قبل از پسران کنترل مثانه را دارند. از این رو بی اختیاری ادراری در دختران زودتر از پسران تشخیص داده می شود. دختران ممکن است در 5 سالگی تشخیص داده شوند. پسران تا سن 6 سالگی تشخیص داده نمی شوند.

درمانگر درباره تاریخچه سلامت کودک شما از شما سوال خواهد کرد. در مورد گفتن این موارد به درمانگر اطمینان حاصل کنید:

اگر دیگر اعضای خانواده بی اختیاری ادراری داشته اند.

کودک شما اغلب چند بار در طول روز ادرار می کند؟

کودک شما چقدر در طول عصر آب می نوشد؟

اگر فرزند شما علایمی نظیر درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن داشته باشد

اگر ادرارر تیره رنگ است یا خون داخل آن است

اگر فرزند شما مبتلا به یبوست باشد

اگر فرزند شما اخیرا استرسی را تجربه کرده باشد

کودک شما ممکن است به دنبال مشکل در سلامتی اش مانند ابتلا به عفونت یا دیابت، نیاز به آزمایش ادرار یا آزمایش

خون داشته باشد.

 

عوارض احتمالی بی اختیاری ادراری در کودکان چیست؟

مشکلات احتمالی ناشی از بی اختیاری ادراری در کودکان:

استرس هیجانی و خجالت

مشکلات پوستی ناشی از مرطوب شدن لباس زیر

 

چگونه بی اختیاری ادراری در یک کودک درمان می شود؟

در اغلب موارد بی اختیاری ادراری در طول زمان از بین می رود و نیاز به درمان ندارد. اگر درمان مورد نیاز باشد، بسیاری از روش ها می توانند کمک کننده باشد، مانند:

تغییرات در مصرف مایعات:شما ممکن است به فرزندتان بگویید که در زمان های خاصی از روز یا درعصر کمتر مایعات مصرف کند.

دور نگهداشتن کافئین از رژیم غذایی فرزندتان: کافئین را در کولا یا بسیاری از نوشیدنی ها، چای، قهوه یا شکلات می توان یافت.

شب بیداری در برنامه زمانی، این بدین معناست که کودک شما شب ها برای رفتن به دستشویی بیدار شود.

تمرینات مثانه: این ها شامل تمرینات و ادرار کردن طبق یک برنامه است.

استفاده از یک زنگ هشدار رطوبت: از یک سنسور استفاده می کند که رطوبت را تشخیص می دهد و با صدای زنگ هشدار می دهد، پس از آن کودک شما برای توالت رفتن بیدار می شود.

داروها: داروهایی که می توانند سطوح ADH را بالا ببرند یا عضلات مثانه را تسکین دهند.

درمان (مشاوره): کار با یک درمانگر می تواند به کودک کمک کند که با تغییرات زندگی و یا سایر استرس ها کنار بیاید. برای پیدا کردن بهترین گزینه هایی که ممکن است به فرزند شما کمک کنند، با درمانگر کودکتان صحبت کنید.

منبع:URMC