نوشته‌ها

رقابت همشیرها ( خواهر و برادر)

رقابت همشیرها ( خواهر و برادر)

رقابت بین همشیرها کم‌و‌بیش در تمام خانواده‌های دارای بیش از یک فرزند دیده می‌شود و نمی‌توان آن را کاملا حذف کرد و البته لزومی هم به حذف کامل نیست ولی لازم است مدیریت و کنترل شود و اقدامات مناسب در مورد آن صورت پذیرد. این رقابت وقتی فاصله‌ی سنی دو کودک ۳ تا ۵ سال است بیشتر دیده می‌شود. رقابت در زمان تولد دوم بیشتر دیده می‌شود. واکنش کودکان در این موقعیت ممکن است متفاوت باشد؛ برخی کودکان پسرفت می‌کنند و ممکن است رفتارهای کوچک‌تر از سن‌شان بروز دهند، برخی بدرفتاری و پرخاشگری می‌کنند و بعضی به والدین می‌چسبند.

راهبردهای مختلفی برای مدیریت این رقابت و کاهش آن وجود دارد:
– تولد نوزاد جدید را تا سه‌ماهه‌ی دوم بارداری به کودک اطلاع ندهید.
– از کودک در مورد جنسیت نوزاد و این‌که او خواهر یا برادر دوست دارد نپرسید.
– به کودک قول ندهید که نوزاد جدید هم‌بازی او خواهد شد.
– اگر قرار است چیزی از وسایل کودک بزرگ‌تر به نوزاد داده شود قبلا جایگزین آن را برای کودک بزرگ‌تر تهیه کنید.
-اگر کودک تمایل دارد برای معاینات دوره‌ی بارداری او را به همراه ببرید و اجازه بدهید صدای قلب جنین را گوش بدهد.
-در زمان بستری مادر برای زایمان وضعیت کودک بزرگ‌تر و نگهداری از او را مشخص کنید.
-آموزش‌های خاص (مثلا آداب توالت رفتن) به کودک بزرگ‌تر را چندماه قبل یا بعد از تولد نوزاد انجام بدهید.

– کودک را در صورت تمایلش در نگهداری از نوزاد مشارکت بدهید و او را تشویق کنید.
– اجازه بدهید نوزاد را در بیمارستان ببیند.
– هراز چندگاه فیلم‌ها و عکس‌های دوران نوزادی کودک بزرگ‌تر را تماشا و مرور کنید.
– وقت کافی به کودک بزرگ‌تر اختصاص بدهید.
– خشونت نسبت به کودک کوچک‌تر را نادیده نگیرید و آن را با پیامد مناسبی همراه سازید.

در کودکان بزرگ‌تر
– زمانی را به هر یک از کودکان اختصاص بدهید.
– روابط خوب همشیرها را تشویق کنید.
– احساس مسئولیت نسبت به یک‌دیگر در آن‌ها ایجاد کنید.
– با هر کودک بر اساس خصوصیات خودش رفتار کنید. لزومی ندارد با همه به طور یکسان رفتار کنید. رفتار با کودک به خصوصیات، سن و جنس او ارتباط دارد.
– اختلافات جزئی را نادیده بگیرید.
– کودکان را با هم مقایسه نکنید.
– خبرچینی را نادیده بگیرید.
– در موارد دعوا، اگر مسبب مشخص است او را و اگر مشخص نیست (که معمولا این‌طور است) هر دو را با پیامد آن روبرو کنید.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

بی‌خوابی

بی‌خوابی

بی‌خوابی به معنای ناتوانی یا وجود اشکال در به‌خواب رفتن و یا ادامه‌دادن خواب است. بی‌خوابی علت‌های مختلفی دارد و ممکن است ناشی از برخی بیماری‌ها و اختلالات، مصرف دارو، مواد و یا برخی عادات باشد.
عدم رعایت “بهداشت خواب” یکی از علل مهم و شایع بی‌خوابی است. و اما اصول “بهداشت خواب”:
– تا زمانی که چشمان‌تان سنگین نشده به رخت‌خواب نروید.
– اگر در رخت‌خواب به مدت ده دقیقه بیدار ماندید از رخت‌خواب خارج شوید.
– در رخت‌خواب مطالعه نکنید، رادیو گوش ندهید، تلویزیون نگاه نکنید، صحبت نکنید و از همه مهم‌تر فکروخیال نکنید. یادتان باشد رخت‌خواب برای خوابیدن است.
-اگر خواب‌تان نمی‌برد در بیرون رخت‌خواب رادیو یا موسیقی آرام گوش کنید، مجله بخوانید و یا داستانی آرام و بدون هیجان را دنبال کنید. از تماشای تلویزیون، خواندن داستان‌های پرهیجان و کشش‌دار اجتناب کنید.البته اگر تماشای تلویزیون در شما خواب ایجاد می‌کند‌ اشکالی ندارد.
– اصلا نگران نخوابیدن نباشید. تا زمانی که برای خواب تلاش و فکر می‌کنید خواب‌تان نخواهد برد.
– سعی کنید تا جایی که امکان دارد خودتان را بیدار نگاه‌دارید.
-صبح سر ساعت مشخصی بیدار شوید. چون دیر خوابیده‌اید اجازه ندارید که دیر بیدار شوید.

– در روز زمانی را به ورزش اختصاص بدهید.
– تناسب اندام خود را حفظ کنید و یا به دست بیاورید.
– در ساعات قبل از خواب فعالیت سنگین جسمی و یا ورزش سنگین نکنید.
– مصرف چای، قهوه، نوشابه و شکلات را در ساعات آخر شب قطع و یا محدود کنید.
– دوش آب‌گرم به مدت ۲۰ دقیقه قبل از خواب کمک‌کننده است.
– روزها نخوابید و چرت نزنید.
– هر روز در ساعت معینی غذا صرف کنید. قبل از خواب غذای سنگین میل نکنید.
– غروب‌ها از روش‌های آرام‌سازی مانند آرمیدگی عضلانی تدریجی(ریلکسیشن) و مراقبه استفاده کنید.
– شرایط خواب را برای خودتان راحت کنید.

با رعایت موارد گفته‌شده‌ی بالا بسیاری از بی‌خوابی‌ها مرتفع می‌شود.
در مواردی که بی‌خوابی به بیماری و یا اختلال جسمی و روانی مرتبط است به‌ترین شیوه‌ی درمان، رفع و درمان بیماری اصلی است.
مصرف مواد محرک هم سبب بی‌خوابی است که طبعا باید کنار گذاشته شود.
با بالا رفتن سن به تدریج از نیازبه‌خواب کاسته می‌شود.
– گاهی در بی‌خوابی‌های مقطعی ناشی از استرس خاص در محیط استفاده از آرام‌بخش‌ها در کوتاه‌مدت مفید است.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان