نوشته‌ها

افسردگی

افسردگی:

افسردگی اختلال شایعی است. زنان بیش از مردان دچار آن می شوند. ممکن است در هر سنی شروع شود. افسردگی عملکرد فرد مبتلا را در زمینه های فردی، بین فردی، شغلی و تحصیلی تخریب می کند.
افسردگی می تواند عوارض جبران نا پذیری داشته باشد.

علائم و نشانه های افسردگی:

 

– احساس غمگینی

– بی علاقگی به کار و تفریح
– لذت نبردن از فعالیت های مورد علاقه ی قبلی
– احساس بی ارزشی
– احساس گناه
– نا امیدی
– کم شدن انرژی
– احساس خستگی و ضعف
– بی انگیزگی
– اشکال در خواب (بیدار شدن های مکرر، سحرخیزی، پرخوابی)
– تغییر اشتها (کاهش یا افزایش)
– اضطراب و دل شوره
– کاهش تمرکز
– ناتوانی در تفکر و تصمیم گیری

افسردگی می تواند سبب تشدید بیماری های دیگر مثل دیابت، افزایش فشارخون، بیماری های ریوی و قلبی بشود. افسردگی می تواند علائم جسمی نظیر دردهای مختلف  (سردرد و کمردرد)، یبوست و … ایجاد نماید. هراس از مدرسه و چسبیدن بیش از حد به والدین ممکن است علائم افسردگی در کودکان باشد. تحریک پذیری ، گریه های بی دلیل، لذت نبردن از بازی و تفریح، کاهش اشتها و نرسیدن به وزن مطلوب و مورد انتظار ، نا آرامی، پرخاشگری، تغییر خواب و گفتن جمله هایی مثل این که “ای کاش به دنیا نمی آمدم و ای کاش می مردم” میتوانند نشانه های افسردگی در کودکان باشند.

افت عمل کرد تحصیلی، سو مصرف مواد، رفتارهای ضد اجتماعی، پرخاشگری، فرار از مدرسه و ترک منزل می تواند از علائم افسردگی در نوجوانان باشد.

افسردگی در سالخوردگان ممکن است با شکایات جسمی خود را نشان بدهد.

افسردگی ها خصوصا انواع شدید آن معمولا مزمن هستند و خیلی از اوقات عود می کنند. لازم است فرد افسرده با مراجعه به روان پزشک در اولین فرصت از درمان های موثر موجود (دارویی و غیردارویی) بهره ببرد. عدم درمان سریع و به موقع افسردگی می تواند باعث بروز عوارض ناشی از بیماری شود که بعضا جبران ناپذیرند. تاخیر در درمان می تواند بهبود را با مشکل مواجه کند.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

مشکلات خواب کودکان

بسیاری از والدین از وجود مشکل در خواب فرزندشان شکایت دارند. در سال اول زندگی، مشکل شایع نخوابیدن در طول شب است. در دومین سال، بی میلی برای خوابیدن و کابوس شایع تر است. از سه تا پنج سالگی دیر به خواب رفتن، بیدار شدن در طول شب و کابوس های شبانه شایع ترین مشکلات خواب هستند.

برای رفع مشکلات خواب کودکان می توان از راه کارهایی سود جست: باید علت مشکل خواب کودک پیدا شود. اضطراب، ترس، برخی داروها، جلب توجه و عوامل دیگری ممکن است سبب بروز این مشکلات شوند. رفع این عوامل می تواند منجر به رفع اختلال خواب گردد. بهتر است کودکان از ساعات اولیه ی شب برای خوابیدن آماده شوند. فعالیت های آرام مثل تماشای تلویزیون، گوش دادن به قصه و خواندن کتاب کودک را برای خواب آماده می کنند و بهتر از بازی های پر جنب و جوش هستند. ماساژ کودک و دوش آب گرم به تسهیل خواب کودک کمک می کنند.

باید ساعت مشخصی برای خواب کودک در نظر گرفت. هرچند کمی انعطاف لازم است ولی باید محدوده ای برای شروع خواب مشخص کرد. ساعت خواب تا حد زیادی به عادت وابسته است. شیوه ای اتخاذ کنید که خواب برای کودک لذت بخش باشد. بهتر است رختخواب و تختخواب کودک آرایه و تصاویر کودکانه و مورد علاقه ی کودک را داشته باشد. همه ی بهانه های معمول کودک برای خروج از رختخواب را از او بگیرید: قبل از خوابیدن به توالت برود، بالای سرش یک لیوان آب بگذارید و به همه “شب به خیر” بگوید. برای خوابیدن کودک مراسمی بگذارید تا او را با اشتیاق روانه ی رختخواب بکنید: در کنار تخت او بنشینید و قصه ای برای او تعریف کنید، چند دقیقه راجع به کارهای روز و برنامه های فردا حرف بزنید و کمی صبر کنید تا به آرامی به خوب برود. در رختخواب کودک نخوابید. کودک باید بداند که تخت و رختخوابش متعلق به اوست و والدینش در آن نمی خوابند تا متوجه شود که خودش هم نباید در تخت والدین بخوابد.

اگر فرزندتان شب ها به سختی می خوابد از خواب روزانه ی او کم کنید و یا اجازه ی خواب روزانه به او ندهید. مصرف شبانه ی مواد محرک مثل چای و نوشابه را برای کودک ممنوع کنید. تنها خوابیدن کودک و خوابیدن او در اتاق خودش را مورد توجه و تشویق قرار دهید. اگر کودک نیمه شب بیدار شد و به اتاق شما آمد باید او را به اتاق خودش برگردانید و لحظاتی کنار او بمانید تا دوباره خوابش ببرد. اگر کودک نیمه شب شما را صدا می کند به اتاقش بروید و از او نخواهید که نزد شما بیاید. به تدریج فاصله ی پاسخ دهی به صدای کودک را زیاد کنید. اگر از اتاق تاریک می ترسد چراغ خواب روشن کنید. اگر دوست دارد اجازه بدهید در اتاقش باز باشد.به کودک اجازه بدهید یکی از عروسک هایش را با خود به رختخواب ببرد.

اگر کودک نگرانی ها و مشکلاتی در مورد خوابیدن دارد از او بخواهید راجع به آن ها صحبت کند و سعی کنید مشکل و یا نگرانی او را رفع کنید. همانند تمام موارد تربیتی همکاری و هماهنگی همه ی مراقبین مثل پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ و پرستار و دیگران لازم است. اگر برخی شب ها به کودک اجازه بدهید که در کنار شما بخوابد ممکن است عادت خوابش تغییر کند و بازگرداندن وی به شرایط قبلی سخت باشد؛ پس بهتر است این کار را نکنید.

اگر فرزندتان در حال حاضر در اتاق شما می خوابد، به تدریج جای خواب او را از خود دور کنید؛ مثلا برای مدتی رختخواب او را روی زمین بیندازید و پس از مدتی جای خواب او را به هال منتقل کنید و در نهایت به اتاق خودش بفرستید. جدا خوابیدن او را تشویق کنید.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

حشیش

از برخی افراد گاهی می‌شنویم که «حشیش اعتیاد ندارد» یا «اگر حشیش بد است، چرا در بعضی از کشورها مصرفش را آزاد کرده‌‌اند!». این باورها به قدری شنیده می‌‌شود که اطلاع‌‌رسانی درست به افراد جامعه در مورد واقعیت‌‌های مربوط به این ماده را ضروری می‌کند.

&#۱۲۸۱۰۰; حشیش چه اثراتی دارد؟

این «در باغ سبز» سرابی بیش نیست!

اگر اسم‌هایی مثل ماری‌جوآنا، برگ، گرس، علف، علف هرز، وید، مری‌جین، بنگ، گانجا، شاهدانه و خیلی اسم‌های متفاوت دیگر به گوش‌تان خورده باشد، حتماً می‌دانید که همه این‌ها همان حشیش است که متأسفانه برخی افراد را درگیر خود کرده است. خیلی‌ها می‌گویند حشیش اعتیاد ندارد و هروقت بخواهیم، ترکش می‌کنیم! اما خوب خیلی‌ها هم به مصرفش حسابی عادت می‌کنند و دیگر نمی‌توانند بدون آن زندگی کنند.

حشیش، ماری‌جوآنا یا …؟

چیزی که به عنوان حشیش می‌شناسیم در حقیقت از گیاه شاهدانه گرفته می‌شود؛ گیاهی که برگ‌هایی قطره‌مانند دارد و میوه‌اش دانه‌های گردی است که از روغن این دانه‌ها حشیش تهیه می‌شود. ماری‌جوآنا هم از همین گیاه تهیه می‌شود اما از برگ و گل آن. ولی حشیش از صمغ گیاه گرفته می‌شود. پس با توجه به این‌که کدام قسمت گیاه مصرف می‌شود و غلظت ماده مؤثره آن چقدر است، اسمش متفاوت است. اما در هرصورت تمام این‌ها از همین گیاه شاهدانه گرفته می‌شود. در ایران هم حشیش به همین صورت تهیه شود که البته ممکن است برخی تولیدکننده‌ها برای سود بیشتر یا بازاریابی بهتر، با توزیع مواد ارزان‌تر اقدام به ترکیب ماده اولیه حشیش با مواد دیگر کنند.
افراد مصرف کننده حشیش معمولاً بعد از مدتی مصرف، دیگر این ماده را به تنهایی مصرف نمی‌کنند و معمولاً همراه با شیشه، موارد افیونی، الکل یا مجموعه‌ای از این همه این‌ها مصرف می‌کنند و درنهایت ممکن است کارشان به بیمارستان بکشد.

مسمومیت کشنده ندارد، اما …

مصرف حشیش به تنهایی، معمولاً مسمومیت کشنده‌ای ندارد بلکه حالت نشئگی، تفکر سریع‌تر، لذت بیشتر از حواس محیطی، تمدد اعصاب و ایجاد حس‌های شاعرانه مثل دیدن صداها و شنیدن رنگ‌ها به این افراد دست می‌دهد که اصولاً از همه این‌ها لذت می‌برند. اما بعد از مصرف و نشئگی است که مشکلات بروز می‌کند؛ افزایش ضربان قلب، تپش قلب، قرمز شدن چشم‌ها و افزایش اشتها از جمله رایج‌ترین عوارض مصرف حشیش است و برخی معتادها که به قول خودشان حشیش به آنها نمی‌سازد (!)، دچار احساس بدی می‌شوند که به «Bad Trip» مشهور است؛ احساسی که در آن فرد دچار اضطراب و نگرانی بسیار شدیدی می‌شود و احساس می‌کند که دارد می‌میرد! البته واقعاً مرگ با حشیش بسیار کم گزارش شده است.

«گیاهی» یعنی بی‌ضرر!

خیلی‌ها تصور می‌کنند حشیش (یا هر مخدر دیگری)، چون از گیاه گرفته می‌شود، ضرر ندارد! اما این تصور بسیار اشتباه است و مثال بارزش تریاک است که با وجود گیاهی بودن، بیشترین کشندگی را دارد! درست است که مرگ با مصرف حشیش بسیار کم گزارش شده اما این هیچ ربطی به گیاهی بودنش ندارد بلکه علتش این است که بر قسمت‌هایی از مغز که مرکز تنفس هستند، تأثیر نمی‌گذارد؛ به عبارت دیگر گیرنده‌های حشیش در مراکز مغزیِ تنفس وجود ندارد و اگر بود، حشیش هم کشنده می‌شد. اما از آنجا که گیرنده‌های تریاک دقیقاً روی ساقه مغز، همانجا که مراکز تنفس است، وجود دارد، باعث از کار افتادن مرکز تنفس و مرگ مصرف‌کننده می‌شود.

اصلاً هم بی‌ضرر نیست!
البته مصرف حشیش ضرر زیادی دارد و به صرف اینکه کشنده نیست، نمی‌توان آن را ماده‌ای بی‌ضرر تلقی کرد؛ خیلی‌ها حشیش را تفننی مصرف می‌کنند و این به معنی اعتیادآور نبودن آن نیست؛ بلکه این ماده به شدت هم اعتیادآور است چراکه شیوع مصرفش زیاد است. حشیش به صورت مستقیم بر ظاهر افراد اثر نمی‌گذارد اما مانند تمام مواد مخدر و محرک دیگر وقتی به تنها موضوع مهم زندگی فرد تبدیل می‌شود، فرد معتاد کلاً از شکل و شمایل معمول و معقول خارج می‌شود؛ چرا که به تمیزی سر و صورت، دندان‌ها و … اهمیت نمی‌دهد. البته حشیش بر سلامت قلب تأثیر منفی دارد؛ چرا که باعث افت فشار خون و افزایش تپش قلب می‌شود.

از خوش‌گذرانی تا اعتیاد
آنها که حشیش را تفننی مصرف می‌کنند، معمولاً باید چند عامل دست به دست هم دهد تا این مصرف تفننی به اعتیاد تبدیل شود؛ مثلاً این‌که با مصرف حشیش «Bad Trip» نداشته باشند، یا اینکه انتظاری که از مصرف حشیش دارند برآورده شود. مصرف حشیش در افراد مختلف و در زمان‌های مختلف متفاوت است و فردی که با انگیزه شادشدن و خوش‌گذرانی حشیش مصرف می‌کند، اگر انتظارش برآورده شود مسلماً دفعه بعد هم سراغش خواهد رفت. البته ممکن است با مصرف دوباره به حس و حال خوب قبلی دست پیدا نکند و دیگر سراغ ماده نرود. بعضی‌ها هم در همان بار اول مصرف، حس خوبی پیدا نمی‌کنند ولی متأسفانه این باعث دور شدن آنها از اعتیاد نمی‌شود؛ این افراد معمولاً مواد دیگری را امتحان می‌کنند تا به حس دلخواه‌شان برسند. به هر حال، افرادی که هربار با مصرف حشیش حس خوبی پیدا می‌کنند، احتمال اعتیادشان بسیار بالاست.

کیک با طعم حشیش!
در بعضی کتاب‌ها یک‌سری خواص درمانی برای حشیش برشمرده شده که هیچ‌کدام ثابت شده نیست؛ اما بعضی‌ها از خاصیت درمانی حشیش برای رفع بعضی بیماری‌های چشم، تغییر ایمنی بدن در بیماران مبتلا به اِم‌اِس و تشنج و میگرن و … استفاده می‌کنند و استدلال‌شان این است که چون به طور معمول حشیش خطر مرگ ندارد، پس بی‌خطر است و به قول خودشان گیاهی هم هست! آنها دقیقاً از همین شیوه برای ترویج مصرف این ماده کمک می‌گیرند؛ در صورتی‌که اگر فرض کنیم حشیش واقعاً برای بعضی بیماری‌ها خاصیت درمانی داشته باشد، امروزه داروهای بسیار مطمئن و بی‌عارضه‌ای برای تمام این بیماری‌ها وجود دارد که خطرات مصرف حشیش را هم ندارند! اما روش‌های مصرف حشیش بسیار متنوع است؛ به صورت خوراکی (که ممکن است به شکل زیرزبانی باشد) یا حتی به کارگیری در طبخ کیک! پس باید مواظب بود! به هر حال، شایع‌ترین نحوه مصرف آن به صورت تدخینی (مثل سیگار) است و ممکن است با پایپ (که وسیله مصرف شیشه است) هم مصرف شود. البته در گذشته‌ها – مثلاً قرن چهاردهم و پانزدهم میلادی – با قلیان هم مصرف می‌شده است.

علائم را بشناسیم
حشیش بوی خاصی ندارد، اما اگر به شکل سیگار مصرف شود مدل سوختنش کمی متفاوت است. اعتیاد فرد بیشتر از روی تغییر رفتارش قابل تشخیص است. مثلاً اشتهایش بیشتر می‌شود، مردمک چشم‌هایش قرمز می‌شود، پرحرف‌تر می‌شود، چیزهایی می‌بیند و می‌شنود که عجیب و غریب است. عکس‌العمل‌هایش متفاوت می‌شود؛ مثلاً ممکن است برون‌گراتر شود و حتی ممکن است خلاق‌تر شود یا بتواند شعر بگوید. البته این علائم در فاز حاد مصرف بروز می‌کند.
بعد از مدتی مصرف حشیش، سندرمی موسوم به «Amotivational» در فرد ظاهر می‌شود که البته در مورد آن حرف و سخن زیاد است. این عارضه در کسانی که به صورت مزمن حشیش مصرف می‌کنند، ظاهر می‌شود، نه کسانی که گاه و بی‌گاه سراغ حشیش می‌روند. این افراد انگیزه خود را کلاً از دست می‌دهند و منفعل می‌شوند. مثلاً دیگر برایشان مهم نیست سرکار بروند یا نه، خانواده‌شان در کنارشان باشد یا ترکش کنند و … . به نظر می‌رسد این سندرم نتیجه مسمومیت مغز با حشیش است؛ آدم‌هایی که نهایتاً فقط به حشیش فکر می‌کنند و بقیه مسائل زندگی‌شان به حاشیه می‌رود. هیچ کاری را نمی‌توانند درست انجام دهند و در واقع انگیزه انجامش را ندارند.

حشیش و یک مغز بیمار
اسکیزوفرنیا یکی از شدیدترین بیماری‌های روانی است و قسمت‌های مهم مغز را درگیر می‌کند. سن بروز آن معمولاً اوایل بلوغ است، اما فرم‌های نهفته‌اش ممکن است ۳۰-۲۰ سال بعد یا حتی دیرتر بروز کند. مصرف حشیش سن بروز اسکیزوفرنیا را کاهش می‌دهد. کسی که استعداد اسکیزوفرنیا را داشته اما اگر حشیش مصرف نمی‌کرد شاید تا آخر عمرش هم بیماری‌اش بروز نمی‌کرد، اکنون با مصرف حشیش نه‌تنها بیماری ظاهر می‌شود که در سنین کمتر این اتفاق می‌افتد.

سخت اما امکان‌پذیر
هدف از مصرف حشیش بیشتر لذت بردن است و دریچه‌ای است به سمت مصرف مواد محرک از جمله شیشه؛ چرا که معمولاً فرد بعد از مدتی مصرف حشیش دیگر نیازهایش با مصرف این ماده ارضا نمی‌شود. بنابراین ادامه این راه می‌تواند ترک را سخت‌تر کند. ترک مواد مخدر کلاً سخت است، اما ترک مواد محرک سخت‌تر؛ چرا که برخی از قسمت‌های مغز به این مواد خو می‌کند و به سختی می‌توان این عادت بخش‌های مختلف مغز را تغییر داد. در معتادان به حشیش ترک ماده دشوار‌تر است، چرا که بی‌انگیزگی فرد هم مانع از موفقیت می‌شود. ترک حشیش علائم جسمی شدید ندارد اما با توجه به این بی‌انگیزگی، وادار کردن فرد به ترک پیچیده می‌شود. بنابراین برای نجات افراد از اعتیاد به حشیش معمولاً از روش‌هایی مانند ایجاد انگیزه، درمان خانوادگی، درمان شناختی- رفتاری و آموزش کنترل و کم کردن هوس می‌توان استفاده کرد.

دکتر بهنام شریعتی، روانپزشک، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران
[برگرفته از هفته‌نامه زندگی مثبت و با بازبینی و اصلاح نویسنده مقاله]

گذرهراسی و اضطراب اجتماعی

آگورا فوبیا
گذر‌هراسی

گذر‌هراسی یا بازارهراسی ترس از حضور در مکان‌های شلوغ، فروشگاه‌ها و برخی موقعیت‌ها مثل رانندگی و جاهایی است که ممکن است خروج از آن‌ها مشکل باشد. آگورا فوبیا معمولا با حملات اضطرابی (پانیک) همراه است.

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; (&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۶۶;)

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶;,&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;, &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۳۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۱۹۳;ا&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۹۹;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۹۸; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۳۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;. اﻓﺮاﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, اﺯ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻬﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ , ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ اﻓﺮاﺩ ﺟﺪﻳﺪ, ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎﻱ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻣﻴﺘﺮﺳﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺗﺮﺳﻬﺎﻳﻲ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺧﻲ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻳﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶;, ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۲۱۶;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴; و &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; و ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۸۸;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;. &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۷۸; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۵۳; ا&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۷;ا &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۹۲;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;, &#۶۵۲۱۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;, &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;. ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ, اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ اﺿﻂﺮاﺏ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﻜﻨﺪ و ﻓﻘﻄ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ.
&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۳;, &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۴۴۰۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۸;, &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۳۷;, &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۲;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۶۷; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳;, &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۵۳;, &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۵۷; &#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵;, &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۱۸۸;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;.

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶;

ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; و ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۷; &#۶۴۳۴۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;ا&#۶۵۱۹۷;, &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۱۹۸; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۲۶۵; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۷;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۴۵; ,ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۶;&#۶۴۴۰۳; و ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۵; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; , &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۲۲۸;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۱۹۹; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۳;. و &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;ا&#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۱۸۷;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۳۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶; و …اﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. و ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺪاﻭﻡ, اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺿﻂﺮاﺏ و ﺗﺮﺱ اﺯ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻭﺟﻮﺩ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ, ﺗﺎ اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ. اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ اﺯ ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻳﺎ ﻛﻤﺮﻭﻳﻲ ﻃﺒﻴﻌﻲ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺷﻮﺩ. اﻓﺮاﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻥ ﺻﻮﺭﺕ, ﻳﺎ ﭘﺮﺵ ﻋﻀﻼﺕ و اﺿﻂﺮاﺏ ﺩﺭﻣﻮﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﻧﻆﺮ ﺑﻮﺩﻥ, ﺭا ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﮔﺎﻫﻲ ﺩﺭ اﻓﺮاﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﻓﺴﺮﺩﮔﻲ اﺟﺘﻨﺎﺏ اﺯ ﺟﻤﻊ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ, ﻛﻪ ﻋﻼﻣﺖ اﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺑﻮﺩﻩ و ﺑﻪ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ. ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻣﺎﻥ اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﻣﺰﻣﻦ ﺷﺪن ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ و اﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻳﺎ ﺩاﻧﺸﮕﺎﻩ و ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺷﻐﻠﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻓﺮﺩ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭﻟﻲ ﺩﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻼﻳﻢ ﻓﺮﻭﻛﺶ ﻣﻴﻜﻨﺪ, اﻳﻦ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ اﺩاﻣﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻋﻼﻳﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭﻣﺎﻥ اﺧﺘﻼﻝ اﺿﻂﺮاﺏ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﻢ ﺩاﺭﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ و ﻫﻢ ﺭﻭاﻥ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ. اﻣﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺵ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻳﺎ ﻫﺮﻛﺪاﻡ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﺪ, ﺑﺎ ﻧﻆﺮ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ و ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﻮاﺭﺩﻱ ﻛﻪ اﺧﺘﻼﻝ ﻣﺮﺗﺒﻄ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩﻱ ﻣﺜﻼ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ, ﻣﻴﺘﻮاﻥ ﺩاﺭﻭﻫﺎﻳﻲ ﻃﺒﻖ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ ﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ اﺯ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ , ﻣﺼﺮﻑ ﻛﺮﺩ.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ ﺟﺒﺮی

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵;, &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۲۲۰; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵;, &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۲۲۰; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶;, و &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۱; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۰; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;. ﻭﺳﻮاﺱ ﻓﻜﺮﻱ, ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ اﺯ ﻓﻜﺮ ﻳﺎ ﺣﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻜﺮاﺭﻱ, ﻣﺰاﺣﻢ و ﺁﺯاﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻓﺮﺩ ﻭاﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻭﺳﻮاﺱ ﻋﻤﻠﻲ, ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ اﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺗﻜﺮاﺭﻱ و ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ,اﻣﺎ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺑﺮاﻱ ﻓﺮﺩ, ﻛﻪ ﺑﺮاﻱ ﻛﺎﻫﺶ اﺿﻂﺮاﺏ ﺧﻮﺩ اﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ. ﻣﺜﻞ ﺷﺴﺘﺸﻮﻱ ﻣﻜﺮﺭ ﺩﺳﺖ ﻳﺎ ﭼﻚ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻜﺮﺭ ﻗﻔﻠﻬﺎ.
و ا&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۴۶; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;, ا&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۱۸;&#۶۵۱۹۸;ا&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۰۶; ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۰۰;ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۰۶; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۴;. ﺩﺭ اﻛﺜﺮ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎﻥ,ﺷﺮﻭﻉ اﺧﺘﻼﻝ, ﻗﺒﻞ اﺯ ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. و ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﻲ ﻳﺎ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻲ ﻫﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﮔﺮﺩﺩ. ﻋﻼﻳﻢ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺯ ﻧﻴﻤﻲ اﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ و ﺑﻌﺪ اﺯ ﻳﻚ ﻭاﻗﻌﻪ ﭘﺮ اﺳﺘﺮﺱ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻣﻠﮕﻲ ﻳﺎ ﻣﺮﮒ ﻳﻜﻲ اﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ, ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۹۸;ی

&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵; و &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۸;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۱۹۷;&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۷۵;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳; :
* &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۴۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۶۶;: &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۲۰۴;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۶۷; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۴۴۰۴;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۴۷;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۷; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴;. &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۶۷;, &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۸۱; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;.
* &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۱۵;&#۶۵۲۶۶; : &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۹۴; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۳;ا ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۳۷; &#۶۵۱۹۷;ا &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۰۵; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴;. و &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۵; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۰۱;, &#۶۴۳۸۰;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۴۴۰۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴; ا&#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۳۷; &#۶۵۱۹۷;ا &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۰۵; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۸;.

* ا&#۶۵۲۳۵;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۰۰;ا&#۶۵۱۸۷;&#۶۵۲۵۰; : &#۶۵۲۳۵;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۱۹۷;ا ,&#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۱۲;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷; ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۴۲; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; ا&#۶۵۱۹۹; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۲۲;&#۶۵۱۹۸; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۰۵; &#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۱۹۷; و &#۶۵۱۹۹;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴;, &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۱۲;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷; ا&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;ا&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۶; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۱۵۳;&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۰;ي ا&#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۸۴;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۱۹۴;, &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۱۹۵;&#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۲۰۶; &#۶۵۲۶۱;ا&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;.
* &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۵۳; : &#۶۵۲۴۷;&#۶۵۲۰۰;&#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۴۹; &#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۱۷۵;&#۶۵۲۴۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۵۳; و &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۷۴; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۸۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۸; &#۶۵۱۹۳;&#۶۴۳۸۰;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۱۹۹;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۳; &#۶۵۱۹۳;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۷; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۰۸;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۳;.&#۶۵۲۵۱;&#۶۵۱۸۰;&#۶۵۲۷۶; &#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۶۰;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۳۹;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۳۳; &#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۹۳;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۲۴۲; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۷; &#۶۵۲۳۱;&#۶۵۱۹۶;ا &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; ا&#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۱۸۵; &#۶۵۲۱۱;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۱۹۷;&#۶۵۱۷۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۸;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;.

&#۶۵۲۴۳;&#۶۵۲۵۶;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۶۲; &#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۶۶; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۲۵۴; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۶۷;&#۶۵۱۹۴;&#۶۵۲۵۳; &#۶۵۲۵۹;&#۶۵۲۵۰; &#۶۵۲۵۱;&#۶۵۲۵۲;&#۶۵۲۴۴;&#۶۵۲۵۴; ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۱۷۴; &#۶۵۲۵۵;&#۶۵۲۶۲;&#۶۵۲۲۷;&#۶۵۲۶۶; ا&#۶۵۱۹۱;&#۶۵۱۷۶;&#۶۵۲۷۶;&#۶۵۲۴۵; &#۶۵۲۶۱;&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۲;ا&#۶۵۲۰۳;&#۶۵۲۶۶; &#۶۵۱۸۳;&#۶۵۱۷۰;&#۶۵۱۹۸;&#۶۵۲۶۵; &#۶۵۱۶۹;&#۶۵۱۶۶;&#۶۵۲۰۷;&#۶۵۱۹۴; . اﻏﻠﺐ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻣﺒﺘﻼ, ﻣﻴﻜﻮﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻼﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺭا اﺯ ﺩﻳﮕﺮاﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ.  و ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﺎﺧﻴﺮ, ﺑﻪ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ. اﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭﻣﺎﻧﻬﺎﻱ ﺩاﺭﻭﻳﻲ و ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺑﺮاﻱ اﻳﻦ اﺧﺘﻼﻝ ﺭاﻳﺞ ﺷﺪﻩ و ﺩﺭ ﻣﻂﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ,ﺑﺎ ﺩاﺭﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ, ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ , ﻳﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ اﻳﻦ ﺩﻭ, اﺯ ﻋﻼﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎﺭاﻥ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ – ﺟﺒﺮﻱ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮ و ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ ﺟﺒﺮﻱ, اﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻭﺳﻮاﺳﻬﺎ اﻛﺮاﻩ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. و ﺩﺭ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺼﺮﻑ ﺩاﺭﻭ و ﻫﺮ اﻗﺪاﻡ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ  ﻧﻴﺰ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﻨﺪ.ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ اﺯ ﻣﺒﺘﻼﻳﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ و اﻣﺮﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ  ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﺑﺮﺭﺳﻲ و ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮔﺮﺩﺩ. و ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ اﺯ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺭﻭاﻧﭙﺰﺷﻚ ﺧﻮﺩﺩاﺭﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﻳﺎ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺭا ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺭﻫﺎ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺪﻡ ﺩﺭﻣﺎﻥ اﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮاﺳﻲ ﺟﺒﺮﻱ, ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺩ ﻣﺒﺘﻼ ﺩﭼﺎﺭ اﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺮﺩﺩ. و ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻭﻱ اﺯ ﻧﻆﺮ ﺷﻐﻠﻲ , ﺗﺤﺼﻴﻠﻲ, و ﺭﻭاﺑﻄ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ, ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺟﺪﻱ ﺷﻮﺩ.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

مهارت حل مسئله

مهارت حل مسئله

مهارت ” حل مسئله” یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی است. بزرگ‌سالان باید این مهارت را داشته باشند و به‌کار ببندند و به فرزندشان بیاموزند.حل مسئله در تصمیم‌گیری و رفع و حل مسائل و مشکلات کمک زیادی می‌کند. توان‌مندی حل مسئله سبب می‌شود به‌تر تصمیم بگیریم، مشکلات را پشت‌سر بگذاریم، استرس کمتری تحمل کنیم و عصبانی نشویم. مهارت “حل مسئله” همانند دیگر مهارت‌ها چند مرحله دارد و مهم است که هر مرحله را به درستی و دقت پشت‌سر بگذاریم و وارد مرحله‌ی بعد بشویم.

مرحله‌ی اول

در ابتدا باید صورت مسئله را برای خود مشخص کنیم. صورت مسئله باید مشخصا یک مشکل را مطرح کند، بدون ابهام باشد، قضاوت‌مندانه و خیلی کلی نباشد.در مرحله‌ی اول ما باید تصویر درستی از مسئله‌ی خود داشته باشیم و بتوانیم صورت مسئله را در یک خط برای خود بنویسیم. نوشتن صورت مسئله را جدی بگیرید. حتما روی کاغذ بنویسید. همانند مسائل ریاضیات صورت مسئله هرچه ساده‌تر، دقیق‌تر و مشخص‌تر نوشته شود حل آن راحت‌تر و بهتر است.

مرحله‌ی دوم
در این مرحله به راه‌حل‌های مسئله‌ای که داشتیم فکر می‌کنیم و تمام راه‌حل‌هایی که به ذهن‌مان رسید را روی کاغذ می‌نویسیم. از دیگران کمک بگیرید. عجله نکنید.

مرحله‌ی سوم
در این مرحله تمام راه‌حل های جمع‌آوری شده را با یک‌دیگر مقایسه می کنیم و معایب و منافع هر کدام را مشخص می‌کنیم. در مرحله‌ی سوم به هرکدام از راه‌حل ها بر اساس عیب و حسن‌هایی که دارند امتیاز می‌دهیم و در نهایت به‌ترین راه‌حل که بیش‌ترین حسن و کم‌ترین عیب را دارد را انتخاب می‌کنیم.

مرحله‌ی چهارم
در این مرحله راه‌حل انتخاب شده را به‌کار می‌بندیم و منتظر نتیجه می‌شویم.

مرحله‌ی پنجم

نتیجه را ارزیابی می‌کنیم. اگر مشکل رفع شد که نتیجه مطلوب حاصل شده‌ است و اگر نتیجه‌ی مطلوب حاصل نشد علت را بررسی و پیدا می‌کنیم و آن‌را رفع می‌کنیم. اگر نتیجه حاصل نشد  می‌توانیم از راه ‌حل های دیگری که در مرحله‌ی قبل داشتیم استفاده کنیم.

مهارت حل‌مسئله را جدی بگیرید. به کار ببندید. به فرزندتان آموزش بدهید. او را در انجام آن کمک کنید و وقتی موفق شد تشویق کنید. مهارت‌ها با تمرین به دست می‌آیند.
تمرین کنید.
میان‌بر نروید.
اول ارزیابی راه‌حل‌ها بعد اقدام؛ نه اول اقدام و بعد ارزیابی راه‌حل

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

نوجوانی

نوجوانی

“نوجوانی” دوره‌ی حساسی از زندگی محسوب می‌شود. نوجوانی مشخصات و خصوصیاتی دارد. نوجوانی تقریبا از سن ۱۱ سالگی شروع و در ۱۸ سالگی به “جوانی” می‌رسد. نوجوان به سمت دوستان متمایل می‌شود و از والدین فاصله می‌گیرد. به همین دلیل بهتر است والدین هم دوستان او بشوند.

در این دوره باید والدین فضایی امن و آرام برای نوجوان ایجاد کنند تا بتواند به راحتی حرفش را بزند.
باید به جای امر و نهی، نظر مشورتی به نوجوان بدهند.
به نوجوان اجازه بدهند خودش تصمیم نهایی را بگیرد و جز در موارد خطر، مانع او نشوند.
به نوجوان مسئولیت بدهند.
از او مشورت بگیرند.
با او صمیمی باشند.

نوجوان فکر می‌کند ” همه‌چیز‌توان” است و از پس هر کاری بر‌می‌آید. فکر می‌کند رویین‌تن است و آسیبی نمی‌بیند. فکر می‌کند محور آفرینش و جهان است و همه چیز برای او آفریده شده است. باید به او فرصت اشتباه بدهیم تا بفهمد آن‌چه می‌اندیشد درست نیست. اگر او را محدود نگاه داریم و به جای او تصمیم بگیریم و فرصت آن‌که سرش به سنگ بخورد را به او ندهیم همیشه فکر می‌کند که تصمیمات خودش درست بوده و والدین مانع پیشرفت او و رسیدن به خواسته‌هایش شده‌اند.

نوجوان دوست دارد خودمختار باشد و ممکن است تا حدی خودسری کند و با نظرات بزرگ‌ترها مخالفت کند. به خودمختاری نوجوان احترام بگذاریم. نوجوان تا حدی کم‌تحمل است؛ اگر پرخاشگری کرد با او مقابله‌به‌مثل نکنیم، بلکه نشان بدهیم که از این رفتارش ناراحت شده‌ایم و به او فرصت جبران و عذرخواهی بدهیم.
نوجوان به نظر دیگران راجع به خودش حساس می‌شود و این نظرات برایش مهم است. نوجوان دوست دارد به سرو‌وضعش برسد؛ به او کمک کنیم در حد معقول به این خواسته‌اش برسد.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

رقابت همشیرها ( خواهر و برادر)

رقابت همشیرها ( خواهر و برادر)

رقابت بین همشیرها کم‌و‌بیش در تمام خانواده‌های دارای بیش از یک فرزند دیده می‌شود و نمی‌توان آن را کاملا حذف کرد و البته لزومی هم به حذف کامل نیست ولی لازم است مدیریت و کنترل شود و اقدامات مناسب در مورد آن صورت پذیرد. این رقابت وقتی فاصله‌ی سنی دو کودک ۳ تا ۵ سال است بیشتر دیده می‌شود. رقابت در زمان تولد دوم بیشتر دیده می‌شود. واکنش کودکان در این موقعیت ممکن است متفاوت باشد؛ برخی کودکان پسرفت می‌کنند و ممکن است رفتارهای کوچک‌تر از سن‌شان بروز دهند، برخی بدرفتاری و پرخاشگری می‌کنند و بعضی به والدین می‌چسبند.

راهبردهای مختلفی برای مدیریت این رقابت و کاهش آن وجود دارد:
– تولد نوزاد جدید را تا سه‌ماهه‌ی دوم بارداری به کودک اطلاع ندهید.
– از کودک در مورد جنسیت نوزاد و این‌که او خواهر یا برادر دوست دارد نپرسید.
– به کودک قول ندهید که نوزاد جدید هم‌بازی او خواهد شد.
– اگر قرار است چیزی از وسایل کودک بزرگ‌تر به نوزاد داده شود قبلا جایگزین آن را برای کودک بزرگ‌تر تهیه کنید.
-اگر کودک تمایل دارد برای معاینات دوره‌ی بارداری او را به همراه ببرید و اجازه بدهید صدای قلب جنین را گوش بدهد.
-در زمان بستری مادر برای زایمان وضعیت کودک بزرگ‌تر و نگهداری از او را مشخص کنید.
-آموزش‌های خاص (مثلا آداب توالت رفتن) به کودک بزرگ‌تر را چندماه قبل یا بعد از تولد نوزاد انجام بدهید.

– کودک را در صورت تمایلش در نگهداری از نوزاد مشارکت بدهید و او را تشویق کنید.
– اجازه بدهید نوزاد را در بیمارستان ببیند.
– هراز چندگاه فیلم‌ها و عکس‌های دوران نوزادی کودک بزرگ‌تر را تماشا و مرور کنید.
– وقت کافی به کودک بزرگ‌تر اختصاص بدهید.
– خشونت نسبت به کودک کوچک‌تر را نادیده نگیرید و آن را با پیامد مناسبی همراه سازید.

در کودکان بزرگ‌تر
– زمانی را به هر یک از کودکان اختصاص بدهید.
– روابط خوب همشیرها را تشویق کنید.
– احساس مسئولیت نسبت به یک‌دیگر در آن‌ها ایجاد کنید.
– با هر کودک بر اساس خصوصیات خودش رفتار کنید. لزومی ندارد با همه به طور یکسان رفتار کنید. رفتار با کودک به خصوصیات، سن و جنس او ارتباط دارد.
– اختلافات جزئی را نادیده بگیرید.
– کودکان را با هم مقایسه نکنید.
– خبرچینی را نادیده بگیرید.
– در موارد دعوا، اگر مسبب مشخص است او را و اگر مشخص نیست (که معمولا این‌طور است) هر دو را با پیامد آن روبرو کنید.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

بی‌خوابی

بی‌خوابی

بی‌خوابی به معنای ناتوانی یا وجود اشکال در به‌خواب رفتن و یا ادامه‌دادن خواب است. بی‌خوابی علت‌های مختلفی دارد و ممکن است ناشی از برخی بیماری‌ها و اختلالات، مصرف دارو، مواد و یا برخی عادات باشد.
عدم رعایت “بهداشت خواب” یکی از علل مهم و شایع بی‌خوابی است. و اما اصول “بهداشت خواب”:
– تا زمانی که چشمان‌تان سنگین نشده به رخت‌خواب نروید.
– اگر در رخت‌خواب به مدت ده دقیقه بیدار ماندید از رخت‌خواب خارج شوید.
– در رخت‌خواب مطالعه نکنید، رادیو گوش ندهید، تلویزیون نگاه نکنید، صحبت نکنید و از همه مهم‌تر فکروخیال نکنید. یادتان باشد رخت‌خواب برای خوابیدن است.
-اگر خواب‌تان نمی‌برد در بیرون رخت‌خواب رادیو یا موسیقی آرام گوش کنید، مجله بخوانید و یا داستانی آرام و بدون هیجان را دنبال کنید. از تماشای تلویزیون، خواندن داستان‌های پرهیجان و کشش‌دار اجتناب کنید.البته اگر تماشای تلویزیون در شما خواب ایجاد می‌کند‌ اشکالی ندارد.
– اصلا نگران نخوابیدن نباشید. تا زمانی که برای خواب تلاش و فکر می‌کنید خواب‌تان نخواهد برد.
– سعی کنید تا جایی که امکان دارد خودتان را بیدار نگاه‌دارید.
-صبح سر ساعت مشخصی بیدار شوید. چون دیر خوابیده‌اید اجازه ندارید که دیر بیدار شوید.

– در روز زمانی را به ورزش اختصاص بدهید.
– تناسب اندام خود را حفظ کنید و یا به دست بیاورید.
– در ساعات قبل از خواب فعالیت سنگین جسمی و یا ورزش سنگین نکنید.
– مصرف چای، قهوه، نوشابه و شکلات را در ساعات آخر شب قطع و یا محدود کنید.
– دوش آب‌گرم به مدت ۲۰ دقیقه قبل از خواب کمک‌کننده است.
– روزها نخوابید و چرت نزنید.
– هر روز در ساعت معینی غذا صرف کنید. قبل از خواب غذای سنگین میل نکنید.
– غروب‌ها از روش‌های آرام‌سازی مانند آرمیدگی عضلانی تدریجی(ریلکسیشن) و مراقبه استفاده کنید.
– شرایط خواب را برای خودتان راحت کنید.

با رعایت موارد گفته‌شده‌ی بالا بسیاری از بی‌خوابی‌ها مرتفع می‌شود.
در مواردی که بی‌خوابی به بیماری و یا اختلال جسمی و روانی مرتبط است به‌ترین شیوه‌ی درمان، رفع و درمان بیماری اصلی است.
مصرف مواد محرک هم سبب بی‌خوابی است که طبعا باید کنار گذاشته شود.
با بالا رفتن سن به تدریج از نیازبه‌خواب کاسته می‌شود.
– گاهی در بی‌خوابی‌های مقطعی ناشی از استرس خاص در محیط استفاده از آرام‌بخش‌ها در کوتاه‌مدت مفید است.

دکتر محمدرضا کاظمي

فوق تخصص روانپزشکي کودکان و نوجوانان

سردرد

سردرد یکی از شایع ترین شکایات بیماران هنگام مراجعه به پزشک است. بیشتر موارد سردرد، علل خوش خیم اولیه دارد ولی شناخت سردردهای ثانویه ناشی از اختلالات سیستم عصبی بسیار مهم است.توصیه می شود در صورت بروز سردرد ناگهانی بسیار شدید، تغییر الگوی سردرد قبلی، سردرد همراه با نقص عصبی مانند ضعف یا بی حسی اندامها، سردرد همراه با تاری دید و یا بروز تب همراه با سردرد، حتما به پزشک مراجعه نمایید. میگرن: سردرد هایی معمولا یک طرفه و ضربان دار که گهگاه همراه با تهوع و استفراغ هستند. سردرد های میگرنی معمولا در سنین نوجوانی و جوانی شروع می شوند. افراد مبتلا به میگرن در زمان حمله سردرد از نور و سرو صدا و بوهای تند اجتناب می کنند و تمایل دارند در جای تاریک و آرام استراحت کنند. سردرد تنشی: سردرد های دو طرفه (معمولا در پیشانی و پس سر) گهگاه همراه با احساس فشار دور سر هستند. سردردهای تنشی ممکن است روز ها تا ماه ها ادامه پیدا کنند. با آنکه بسیار شایع هستند کمتر منجر به مراجعه به پزشک می شوند. این نوع از سردردها ممکن است در سنین میانسالی شروع شوند.

آیا میدانید؟ بیشتر سردرد هایی که به سینوزیت نسبت داده می شوند در واقع سردرد میگرنی هستند.

آیا میدانید؟ بیشتر سردرد هایی که مانع از فعالیت روزانه می شوند یا باعث بیدار شدن فرد از خواب می شوند سردرد میگرنی هستند.

در صورتی که پزشک شما برای “پیشگیری” از سردرد های میگرنی یا تنشی برای شما دارو تجویز کرد٬ دارو را منظم مصرف کنید. صبور باشید! ممکن است تا ظاهر شدن بهبودی در سردرد شما چندین هفته زمان لازم باشد. این نوع درمان برای کاهش بروز سردرد شما می باشد و در درمان حملات حاد سردرد کاربردی نخواهد داشت. اصلاح شیوه ی زندگی نقش مهمی در درمان سردرد دارد (حتی مهم تر از دارو!) به این توصیه ها توجه کنید:
– خواب کافی و منظم داشته باشید. این نظم را در روزهای تعطیل حفظ کنید.
– به مقدار زیاد در روز آب و مایعات دیگر مصرف کنید.
– مصرف قهوه را کم کنید و چای غلیظ را محدود نمایید.
– از گرسنگی پرهیز کنید. حتما ۳ وعده یا بیشتر در روز غذا میل کنید.
– ورزش را در برنامه ی خود قرار دهید.
– از مصرف دارو های مسکن بیش از ۲ بار در هفته پرهیز کنید.

-مصرف دخانیات را محدود کنید.

 

دکتر محمدرضا کاظمی

فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان